Ik mag beginnen aftellen morgen... Want morgen begint de maand waarin ik op vakantie vertrek! Vanaf morgen nog 23 keer slapen en dan vlieg ik de oceaan over naar verre oorden. Geweldig...
Alleen lijkt het wel alsof de kosmos jaloers is. Gisteren stond er in de krant dat er door aanhoudende regen straten verzakt zijn en er zijn zelfs al doden gevallen. Aanhoudende regen! En ik die dacht dat het daar tropisch warm zou zijn. En vanmorgen stond er opnieuw een nogal negatief bericht, al kan ik me met de beste wil van de wereld niet meer herinneren wat. Ik heb het verdrongen. Onbewust heb ik beslist enkel nog positieve informatie op te slaan...
En het dromen begint dan weer... Niet van aanhoudende regen, geweld in Mexico (dat was het!) of verzakte grond, wel van de jungle, maya tempels, de zon, la isla bonita en ik heb natuurlijk al allerlei avonturen in mijn hoofd beleefd. In dat opzicht is Midden-Amerika niet zo nieuw meer voor mij...
Al heb ik nog nooit in een vliegtuig gezeten waar er meer dan drie mensen op een rij kunnen zitten of waar er twee verdiepen zijn. Ik heb nog nooit inspuitingen of pilletjes nodig gehad voor een reis. Ik ben ook nog nooit een maand aan een stuk op reis gegaan (buiten een half jaar Finland dan, maar dat was eerder 'wonen') en buiten in mijn hoofd, heb ik nog nooit in de jungle geslapen. Veel eerste keren... Het voelt een beetje als terug kind zijn.
Morgen maak ik een kalender waarop ik elke dag een vakje mag doorkruisen! Had ik maar zo'n 'aftelding', zoals bij Sinterklaas, waar je elke dag een deurtje van mag open doen en daar zit dan een chocolaatje in. Langs de andere kant, kruisjes zetten is net zo leuk én beter voor de lijn, zeker nu ik binnenkort weer in bikini rond mag lopen. Want dat ziet er in die dromen van mij toch net iets anders uit dan voor de spiegel...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten