Maandag, eerste dag van de week en de eerste dag op m'n nieuwe job. Die nieuwe job is tot nu toe vooral vroeg opstaan. En laat dat laatste nu net één van mijn slechte kanten zijn... Vanmorgen was het zelfs nog donker én het is zomer! Of herfst, want dat schijnen ze hier boven ook niet meer zo goed te weten. Punt is dat het dus nog donkerder wordt. Zucht!
Gelukkig deed dat vroege opstaan ook wel iets met me. Toen ik naar buiten strompelde, kwam ook net de overbuurman buiten, klaar om naar zijn werk te vertrekken. Knikje, glimlachje, beetje waterig want het is nog vroeg, maar toch... Plots is de dag begonnen! Al fietsend door een stad die wakker werd, bedacht ik me dat vroeg opstaan eigenlijk ook wel ok kan zijn. Niet meteen, maar wel een beetje later.
En toen ik in Leuven afstapte, kwam ik ook een beetje thuis... De stad waar ik mijn studententijd doorgebracht had, was eigenlijk weinig veranderd. Herinneringen aan lange nachten, zowel aan mijn bureau als ergens ten velde, heerlijk... Het zonnetje scheen en met een brede glimlach wandelde ik al wegdromend door de Leuvense straten. En toen ik vanmiddag een broodje ging halen en plots werd aangesproken door een bekend gezicht, was ik dan ook helemaal niet verbaasd. Leuven? Ja, daar ben ik wel een beetje thuis ja...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten