Hier zit ik dan... Te snotteren, tranen in m'n ogen en de mouw van m'n trui een beetje nat. Diepe zucht.
U vraagt zich ongetwijfeld af wat er met me aan de hand is. Wel... Ik ben Grey's Anatomy aan het kijken. Jep, inderdaad ik kijk naar één van die eindeloze TV-series zonder al te veel verhaal, maar met des te meer relatieproblemen en suspense. Guilty as charged!
Een mens heeft dat nodig. Of beter, ik heb dat nodig. Af en toe m'n verstand op nul zetten en helemaal opgaan in overdreven verhaallijnen en in de miserie en relatieproblemen van andere (onbestaande) mensen. En een zondagnamiddag is daar ideaal voor.
Vanmorgen had ik een brunch met vrienden en op weg naar huis dacht ik na over wat ik de rest van de namiddag zou gaan doen. En ik wist het snel... Na de afwas mocht ik van mezelf een aflevering kijken. En het was dus weer snotteren. Er is een kind gestorven, op zijn verjaardag. Eén van de dokters was er kapot van en ik erbij. En wanneer die dokter dan thuis kwam en in tranen uitbarstte deed ik dus ongegeneerd mee, maar stiekem hoopte ik toch dat er even niemand aan de deur zou staan...
moet ik dringend eens naar kijken dus....
BeantwoordenVerwijderen