woensdag 18 april 2012

Voor mijn petekindje Senna en haar broertje Fil...

Mijn zus is een vechter. Wij alle drie denk ik, maar misschien is mijn zus stiekem wel de grootste vechter van ons allemaal... Ze heeft altijd heel goed geweten wat ze wilde en één van die dingen was een kindje. Wij waren dus met z'n allen helemaal in de wolken, samen met haar toen zes maanden geleden bleek dat ze eindelijk zwanger was. En enkele weken later zo mogelijks nog meer toen het plots over een tweeling ging! Ongelofelijk...

Ze moest meteen stoppen met werken, maar mijn zus is ook niet bepaald een 'zittend gat' en dus stortte ze zich helemaal in de voorbereiding van 'de grote dag'. Ze schuimde stockverkopen af, bedacht vanalles voor de suikerbonen, naaide kleertjes en maakte van haar huis een echt nestje...

Tot vorige week bleek dat 'die grote dag' er plots veel vroeger was en jammer genoeg zo anders dan verwacht en gedroomd. Fil en Senna werden geboren op 25 weken. Mijn zus had gevochten om hen zo lang mogelijk veilig in haar buik te houden, maar het mocht niet baten. Gelukkig bleken ze beide minstens even sterk als hun mama en papa. Het zijn echte vechtertjes!

Gisteren mocht ik ze zien. Ik was zenuwachtig en vond het zo spannend. Ik denk dat ik minstens tien keer mijn handen gewassen heb... Uit schrik.
Ze zijn prachtig. Echt! Ik had al foto's gezien, maar die geven toch een heel ander beeld. Wat zijn ze ongelofelijk klein... Dat was in het begin even schrikken, maar ze zijn zo mooi en volmaakt. Echt mini mensjes... Ik kon naar hen blijven kijken en tijd leek helemaal geen invloed meer te hebben. Lien en Bert legden me uit hoe alles daar in zijn werk gaat en leerden me mijn petekindje Senna en haar broertje Fil kennen. Twee hele andere karaktertjes, dat zie je nu al. Fil is de rust zelve, terwijl Senna heel wat heviger en beweeglijker is. Je kan niet anders dan meteen helemaal verliefd op hen worden... En terwijl mijn gevoel zegt dat ze hier wel moeten doorkomen, houdt mijn verstand me ook bij de realiteit. Het worden nog moeilijke maanden...

Vannacht had ik een mooie droom. Oma kwam erin voor. Zij maakte iedereen daar boven duidelijk dat ze geen tegenspraak duldde op die typische manier waarop enkel zij dat kon. Ze zorgde er koppig voor dat Fil en Senna niks zou overkomen en dat stelde me gerust. Wie kon er immers tegen haar doorzettingsvermogen op? Misschien enkel Fil en Senna? In dat geval zitten we ongetwijfeld goed!

Blijf vechten Fil en Senna...

Fil en Senna, jullie zijn prachtig. En wat was het geweldig om jullie hartje te zien kloppen, jullie mini buikjes die op en neer gaan en jullie smalle beentjes en armpjes die nog wat ongecontroleerd van links naar rechts gaan. Het haar van papa op jullie hoofdje. Bij jou Fil, staan er zelfs wat plukjes omhoog en dat in combinatie met de zonnebril op je neus en de lamp boven je doen je er heel stoer uitzien. Die duim die af en toe richting je mond gaat, maakt je dan weer helemaal schattig. En jij Senna bent zo volmaakt een vechtertje dat het niet anders kan... Je moet wel heel erg op je mama lijken! Ik ben nu al een hele fiere tante en meter... Blijf volhouden en vechten alle twee en weet dat er heel veel mensen aan jullie denken, gele lintjes ophangen als teken van hoop en voor jullie duimen. Hier en ver weg ergens boven ons...

3 opmerkingen:

  1. Zo mooi gezegd Sofie...

    Lieve

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. krijg tranen in mijn ogen bij het lezen ... proficiat en héél veel goede moed, Lieve
      (leuk en positief te lezen dat die 2 kapoenen ondertussen hun echte thuis ontdekt hebben) Oma Lieve : Geniet van je kleinkinderen !!! vele knufjes ilse bertels

      Verwijderen