maandag 30 mei 2011

Volksraadpleging...

We zijn ondertussen 143 dagen ver en ik heb officieel 11 opdrachten volledig uitgevoerd. Met enkele ben ik bezig of heb ik al stukjes (tot grote stukken) gedaan. Statistisch gezien loop ik iets achter op schema, want ik had al 14 opdrachten gedaan moeten hebben (1 per 10 dagen), maar gelukkig heb ik nog tijd zat om dat in te halen.
Ik zit wel met enkele vragen en ik zou graag advies van jullie krijgen. En op één vraag nog sterker, daar laat ik jullie jury spelen...
  • Advies of tips krijg ik graag ivm volgend 'item': "60. Eet een week vegetarisch."
Ik ben geen goede kok. Wie mij een beetje kent, hoef ik dat niet meer te vertellen. En ik wil eigenlijk wel een week vegetarisch eten, maar ik heb geen idee wat ik dan een week lang moet eten buiten groentenburgers... En kookboeken dat heb ik niet. Natuurlijk wel internet, maar ik vraag het liever eens aan jullie. Hebben jullie een makkelijk en lekker vegetarisch recept? Dan zouden jullie me heel blij maken met dat door te geven!
  • Mijn tweede vraag heeft te maken met dit: "62. Eet een maand lang geen fast food."
Want wat is fast food en wat is dat niet? Is een pizza fast food? En wat als je'm zelf maakt? Is er een verschil tussen een pizza die aan huis geleverd wordt en ééntje die je in de koelcel van de Colruyt vindt? En als er geen verschil is, is een lasagne uit diezelfde koeltoog dan ook fast food?
  • Een laatste vraag gaat over "12. Bezoek 10 musea." en "68. Ga eens naar de mis op een gewone dag."
Wat 12 betreft wil ik weten of jullie vinden dat ik het woord 'musea' mag veranderen in 'bezienswaardigheden', waar een museum dan een voorbeeld van kan zijn. Ik heb namelijk ontdekt dat ik eigenlijk niet zo van musea hou... Of kent iemand musea die ik wel leuk zou vinden?
Nog belangrijker is 68. Ik zou 68 graag 'deleten' en een nieuw doel in de plaats zetten. Ik beargumenteer mijn vraag! De lijst moest een lijst zijn met allemaal dingen die ik echt graag eens wilde doen (kijk hier). Bij nader inzien wil ik eigenlijk helemaal niet zo graag naar de mis. Ik was destijds nog onder de indruk van een reportage over verschillende godsdiensten, maar het ging eigenlijk voornamelijk over andere godsdiensten en dus was deze opdracht niet eens zo geslaagd... Als ik mag van jullie wil ik deze dus heel graag aanpassen en jullie mogen zelfs voorstellen voor een nieuwe opdracht bedenken. Voorstellen hé, ik kies! ;-) Ik ben benieuwd...

Aan jullie!

vrijdag 27 mei 2011

Seut Sofie...

Ik voel me een beetje een 'seut' momenteel... Ik heb net wegens 'te lui en geen eten in huis' een doctor oetker-pizza gegeten op de zetel al zappend van het ene slechte feuilleton naar het andere. Eigenlijk zou ik het liefst eventjes m'n ogen dicht doen, maar ik weet dat ik ze dan niet meer open doe. Toch vanavond niet...

And that's the thing... Vanavond is er een feestje, een feestje dat belooft leuk te worden, een feestje dat dringend nog eens nodig is. Ik kan dus niet niet gaan. Met andere woorden, ik ben eigenlijk gewoon aan het wachten in de hoop dat een fietstocht, een hoop volk, muziek, wat beweging en een drankje me wakker houdt. En eigenlijk moet ik morgen ook werken... Dus ik zal straks opnieuw een beetje 'seut' moeten zijn en waarschijnlijk net als het feestje echt losbreekt mijn biezen moeten pakken.
En als klap op de vuurpijl ben ik nu echt aan het wachten om niet helemaal een 'seut' te zijn en aan te komen nog voor de deuren open gaan. Ik zal dus maar eens kijken hoe ik mijn single-status alle eer kan aan doen door er alvast beter uit te zien dan nu het geval is... Geeuw!

donderdag 26 mei 2011

Een regendans?

Soms ben ik blij dat het regent. Ken je dat gevoel? Moe thuiskomen, rechtstreeks naar de slaapkamer gaan, je pyama (of alleszins een jogging en een losse trui) aantrekken, kijken naar de donkere wolken buiten en hopen dat het gaat regenen... Met een grote tas chocomelk of thee (jaja, dat kan echt ook nu!) kijken naar de regendruppels die naar beneden glijden en andere druppels meepikken... Je in de zetel nestelen of in de hangmat met een boek en een muziekje op de achtergrond. En straks in slaap vallen terwijl de regen tegen de ruiten tikt.

Alleen jammer dat het ondertussen gestopt is met regenen...

woensdag 25 mei 2011

Uitstellen²

Vandaag heb ik mijn uitstelgedrag alvast op enkele vlakken aangepakt:
  • Ik heb mijn coördinator eindelijk verteld wat mijn plannen zoal zijn (opleiding contextuele therapie) en hoe ik t.o.v. mijn huidige job sta (op zich prima, buiten enkele lastige projecten, maar de verplaatsingen beginnen heel zwaar te wegen).
  • Ik ben eindelijk naar de winkel gegaan en dat werd tijd want ik zat aan mijn laatste rol WC-papier...
  • En ik deed dit:


En dit is orde brengen in de stapels papieren en rekeningen die al maanden aangroeiden. En zoals altijd heb ik de ijdele hoop dat ik vanaf nu de papieren ga 'bijhouden'. Want ik zie mijn bureau weer eens en ik heb weer eens een 'up-to-date to-do-lijstje' gemaakt. Al heb ik dan ook meteen de neiging om daar zoveel op te keilen dat de volgende uitstelperiode bij deze officieel gestart is...

dinsdag 24 mei 2011

Was die 5 maar een 6...

't Is gek hoe een dag soms kan draaien... Goed begonnen is half gewonnen zeggen ze toch, maar vandaag bleek dat niet het geval. Goed begonnen ja, maar nadien serieus verloren!
Ik had vandaag een snipperdagje want vanmorgen mocht ik naar Gent op instapgesprek.Goed gezind opgestaan want gisteren was alvast fijn geëindigd: de eerste avond in mijn 'nieuwe' tuin met leuk gezelschap en een lekkere fles wijn, al was die fles niet makkelijk te kraken en dan heb ik het niet over de inhoud:


Maar goed, de zon scheen, ik kon ietsje langer slapen en in Gent werd ik 'goed gekeurd' en dus mag ik volgend jaar beginnen aan de opleiding 'contextuele therapie'. De volgende vier jaar kan je me dus geregeld in Gent vinden... Terug naar huis heb ik de schutting afgewerkt en die ziet er nu zo uit:


Ik ben alvast enorm tevreden. Helemaal dicht en nog esthetisch verantwoord ook. Ik kan nu eindelijk rustig in m'n ondergoed op het terras buiten gaan staan zonder aangegaapt te worden! Ik heb gisteren ook al de verdere inrichting van de tuin bedacht, dus misschien moet ik binnenkort maar eens een 'gardenwarming' doen?
Maar toen kreeg ik onheilspellende brief: een afrekening voor het water van de afgelopen zes maanden van bijna 350 €, terwijl ik al twee betalingen gedaan had in die zes maanden. Ik zou 125m³ meter verbruikt hebben (25m³ had kunnen kloppen). Het was duidelijk dus dat er iets fout was en dus belde ik de AWW op, maar dat heeft niet veel uitgehaald... Zij konden er niks aan veranderen en er was van hen uit geen fout gebeurd. Een lek mischien? Ik heb al eens de 'lek-test' gedaan en toen was er geen, dus ga ik ervan uit dat dat nog steeds zo is, al doe ik vanaf nu elke dag een 'lek-test'... Ik vrees dat er gewoon een foute meterstand doorgegeven is wanneer ik hier ben komen wonen. En dan is er dus ook niets aan te doen. Zo stom van mij! 350€ gewoon door de riool gespoeld en nog niet eens echt... Om te rotten!

En als klap op de vuurpijl (waarschijnlijk door mijn slechte bui) heb ik nog eens ruzie gemaakt ook. Dat krijg je dan... Zucht! Iemand zin om in te breken bij de waterwerken en van een 5 een 6 te maken?

zondag 22 mei 2011

Gedaan met het gluren van de buren!

Vandaag heb ik na hard labeur mezelf verwend in de sauna samen met een vriendin. Ik ben (eindelijk!) gestart met het zetten van een schutting ondanks mijn huidige kreupele toestand: mijn schouder en nek willen weer eens niet mee waardoor ik mijn volledige lijf moet draaien als ik de persoon links van mij iets wil zeggen. Dat ziet er niet alleen betrekkelijk idioot uit, het is ook best pijnlijk. Maar gewapend met een zak vol pillen en een voorschrift voor de kinesist kan ik hopelijk binnenkort weer met u praten zonder mezelf belachelijk te maken (hoewel ik besef dat dat ook aan andere zaken kan liggen...).

De sauna dus... We hebben in eerste instantie vooral gelachen met het volgende idee: wij rijden meer dan een half uur en betalen meer dan 20€... om vervolgens iets te gaan eten en nadien op een bed in het zonnetje te gaan liggen en een boekje te lezen! Klinkt als iets dat ik perfect in m'n tuin kan doen, zeker met de spiksplinternieuwe schutting! Ik denk dat we pas twee uur later de eerste sauna binnen gewandeld zijn.

Ik ben wel helemaal ontspannen nu (al ben ik niet zeker of dat aan de sauna ligt of aan de spierontspanner die ik net genomen heb) en het is dus hoge tijd om m'n bed in te kruipen. En morgenvroeg is het eerste op mijn lijstje: de schutting bewonderen en genieten van het feit dat ik op mijn terras kan staan zonder dat de buren me kunnen zien... Ik kijk er nu al naar uit!


En zo kan u meteen even mee kijken... Mijn tuintje mét schutting! :-)

woensdag 18 mei 2011

Papier hier!

Er zijn zo van die dagen die gewoon slecht beginnen. Ik wist het al toen ik mijn fiets inruilde voor een tramritje en was er helemaal zeker van toen ik mijn maaginhoud toevertrouwde aan een stinkend treintoilet... Zucht! Twee uur later nam ik dezelfde trein huiswaarts en de rest van de middag heb ik al slapend in de zetel doorgebracht. Niet leuk en al helemaal niet vermits ik de dag nadien (vandaag dus) naar de Efteling zou gaan. Een kado voor mijn tante en we hadden de datum al eens verzet, dus het moest echt wel doorgaan...

Ik heb me dus heel koest gehouden, toastjes en rijst gegeten en ik ben vroeg gaan slapen. En vanmorgen werd ik door mijn  mede-efteling-gangers één voor één wakker gebeld om te vragen of ik beter was. Ik besloot dat ik dat was en gewapend met bokes met confituur, flesjes water en een hele medicijnkast ben ik vertrokken.
Het bleek een goede beslissing, want al bij al ging het prima. Ik ben nu stikkapot, maar goed dat was te verwachten. We hadden er ook een prima dag uitgekozen zo bleek, want aanschuiven was er amper bij! Geweldig en een enorm verschil met een drukke dag. Nu was 10 minuten zowat de gemiddelde wachttijd. We mochten op het einde zelfs gewoon blijven zitten en nog een ritje doen. Waar voor ons geld, al waren er tot onze grote spijt wel twee attracties dicht. En gelukkig zijn er nog mensen met een fototoestel en kan ik jullie toch enkele indrukken meegeven...


Monsieur Cannibal... En u ziet het, ik was in vorm!


En dat gold duidelijk niet voor mij alleen...


We zijn dan ook geen uitdaging uit de weg gegaan! Helemaal vooraan in de Python en het bewijs: we blijven lachen!


En deze laatste tja... Misschien wilde ik gewoon bewijzen dat ik beter was? Ik heb het deze avond toch maar weer bij rijst gehouden...

maandag 16 mei 2011

Brood en spelen of ijs en kleren?

Ik moet weer eens dagelijks proberen schrijven, want er zijn altijd dingen die vechten om een plekje te krijgen en ik wil geen opsomming van de afgelopen dagen maken... Misschien kan ik het weer eens met enkele beelden doen. Ik heb namelijk afscheid moeten nemen van mijn fototoestel in bruikleen. Ik was er al een beetje aan gehecht geraakt, maar het moest terug naar de rechtmatige eigenaar en dus is het mogelijk dat ik even geen foto's meer zal kunnen maken. Snif, snif... Daarom trakteer ik jullie alvast op enkele mooie beelden!

Toen ik zaterdag uit het raam richting tuin keek, zag ik bv. dit:


Ik weet niet of u het goed kan zien, dus voor de zekerheid nog enige ondertiteling... Mijn buren hadden een feestje met als special guest... een varken! Aan het spit zelfs! Zelfgefabriceerd, met als brandhout ongetwijfeld weer een stuk van mijn schutting en een mega paal door zijn gat geduwd... Ik wil niet weten waar die paal van kwam en nog minder waar ze die nadien voor gebruikt hebben...
Tja, wat doe je anders op een doordeweekse zaterdag? Ik heb me de rest van de dag koest gehouden omdat ik vreesde dat ik anders een stuk varken aangeboden zou krijgen...

Ik moest wel nog de tuin in, want het werd weer eens tijd om het water uit de kelder te pompen. Op de toppen van mijn tenen dus! Straf toch eigenlijk? Overal grote droogte en mijn kelder staat onder water! Ik besloot om het water voor de verandering eens nuttig te gebruiken en ik heb vervolgens een irrigatiesysteem voor de tuin bedacht... En papa stond erbij en keek ernaar.


Creatief zijn kan overal, ni waar? Alle buizen die ik kon vinden werden aan het werk gezet en er kwam zelfs een echt afwateringssysteem aan te pas:


Ik mag ook weer iets van mijn lijst schrappen! Ik heb afgelopen weekend een kledingruilbeurs georganiseerd en die zag er zo uit:


De helft van het aantal deelnemers ziet u op de foto! Maar ondanks de magere opkomst én ondanks de andere maten zijn we wel allemaal met 'nieuwe' kleren naar huis gegaan en hebben we ons prima geamuseerd. Na het passen (een helse opdracht, dus misschien maar goed dat we niet met al te veel waren...) hebben we onszelf dan ook getrakteerd op een lekkere Dame Blanche! Het leven kan soms toch schoon zijn... Ijs en kleren, wat wil ne mens nu nog meer?

zaterdag 14 mei 2011

Cliché's bevestigd!

We leven in een maatschappij waar iedereen het druk heeft en dus doe ik mee druk... En dus had ik de afgelopen dagen geen tijd om iets te schrijven. Tot gisteren, maar toen besloot blogger om het even heel druk te hebben en dus niet te werken.
De afgelopen dagen zijn er wel heel wat leuke kleine en iets grotere dingen gepasseerd wat het nu moeilijk maakt om te kiezen waarover ik zal schrijven...Ik laat jullie dus gewoon zelf kiezen! Ik heb drie cliché's onder de loep genomen, dus... take your pick!

Iedereen heeft vooroordelen... ook ik!
Woensdagavond wandelde ik van mijn bureau naar het station van Leuven. Er stond een man tegen het bushokje geleund met een groot blikje bier in zijn handen. Ik heb net een groep mensen met een alcoholprobleem begeleid en ik keek dus even of het gezicht me niet bekend voorkwam, want zo nu en dan kom ik wel eens iemand van een groep tegen. Dat was niet het geval en dus keek ik geïnteresseerd de andere kant uit, vermits ik geen zin had in aangesproken te worden door 'n dronkaard of 'ne marginaal'. Ik heb dat namelijk geregeld voor, dat mensen een gesprek met mij aanknopen out of the blue en soms vind ik dat leuk, maar het hangt er ook echt vanaf... Ik had deze man dus eigenlijk al een ferme sticker op zijn hoofd geplakt toen hij plots zei: "Die bril staat je mooi!". Slik...
"Bedankt", reageerde ik een beetje beschaamd. Die man kon natuurlijk niet weten wat ik dacht, maar zo zie je maar... achter die halve liter jupiler zat iemand die geen moeite had om een wildvreemde een complimentje te geven terwijl dat nog steeds op mijn 101-lijst staat!

Als mannen ziek zijn, dan gaan ze een beetje dood... eigenlijk simpelweg om aandacht te krijgen!
Donderdag was vriend N. ziek en dus bood ik aan om langs te komen. Dat was niet nodig... Even later kreeg ik een berichtje: of hij mocht langskomen voor een bad en een massage want het was nog erger geworden. Nog wat later stond er dus een zielig hoopje vriend voor de deur, compleet in pyama en mét pruillip. En ik heb aandacht gegeven en verzorgd. Beetje over zijn bolletje aaien, beetje in de watten leggen, bad laten vollopen met veel badschuim, een theetje en een ontspannende massage en af en toe 'Ocharme toch...' zeggen. Het ging meteen heel wat beter.

Mensen (en ook dingen) veranderen niet... En soms gelukkig maar!
Diezelfde woensdagavond was het afscheidsfeestje van een ex-collega van Zin-d'erin(g). Het was een strakke timing en vermits ik me niet wilde haasten én vermoedde dat de timing op de dag zelf heel wat minder strak zou zijn ben ik toch nog richting 'aperitiefplek' gefietst. Volgens de timing had ik al richting 'eetplek' moeten fietsen, maar gelukkig zijn er dus nog zekerheden. Dergelijke feestjes en dingen van Zin-d'erin(g) lopen steeds uit... Via een zoektocht trokken we de stad in naar Park Spoor Noord, waar we zouden gaan BBQ-en. Ik vroeg ex-collega N. of we ergens langs een winkel zouden komen, want ik had nog geen vlees gekocht. Gelukkig veranderen mensen dus niet, want diezelfde collega is graag met eten bezig (nog steeds) én als zij zorgt voor de catering, is er steeds eten in overvloed! En ook de andere ex-collega's waren niet veranderd. Nog steeds dezelfde instant fijne sfeer alsof je nooit bent weggeweest. En diezelfde mensen praten je dus ook net zoals toen aan om langer te blijven, waardoor je uiteindelijk veel te laat in je bed ligt en dat de volgende morgen mag bekopen. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb het met plezier 'bekocht'!

En een ander iets... Ook ik verander niet. Ik blijf koppig, heb geen geduld, maar ben wel creatief wat me volgende creatie opleverde:


Geef toe, het kon slechter... En ik ben niet de enige die al eens iets probeert zo out of the blue. Vriendin S. maakte een kleedje, maar het paste haar niet en dus leverde het mij dit mooie exemplaar op dat ik wel zelf nog moet afwerken. Dat wordt een geweldige uitdaging, want er komt een rits aan te pas... Keep you posted!

dinsdag 10 mei 2011

Al wa ge zegt zijde zelf...

Toen ik vandaag de trein naar huis nam was ik zo moe dat ik mijn ogen niet open kon houden. Tegenwoordig praat ik ook met Peter op de trein en dus had mijn gesprekspartner voor onderweg vandaag weinig tot niets aan mij. Ach ja... In Antwerpen aangekomen ben ik eerst even de winkel ingedoken om er zeker van te zijn dat ik eens thuis voor niets meer de deur uit zou moeten. En toen ik even later op de tram zat kon ik het niet laten om stiekem al het gekochte zakje chips open te doen en als aperitiefje mee te starten. Met een fruitsapje en een zakje chips op de tram, ik voelde me terug 8 jaar oud! Ik heb nog net de oortjes niet geplooid...

Plots hoorde ik de tramchauffeur iets zeggen en het leek alsof hij het tegen mij had en dus keek ik met een blik die "Excuseer?" wilde zeggen zijn richting uit.
"Dat je verder mag eten als je wil hoor!"
Het duurde even voor ik begreep wat hij wilde zeggen. Ik had het zakje chips opnieuw in mijn zak gestoken, want ik wilde enkel een 'proevertje'. En hij dacht dat ik niet verder durfde eten. Ik had me eerlijk gezegd niet eens bedacht dat je eigenlijk niet mag eten of drinken in de tram! Oeps...
En nadien volgde nog: "Das niet gezond hé!"
Waarom krijg ik daar toch steeds opmerkingen over? Als zelfs de tramchauffeur zich eigenlijk zorgen maakt over mijn figuur, wordt het dan niet hoog tijd dat ik dat zelf ook eens doe? Thuis gekomen heb ik braaf en betrekkelijk gezond gegeten en nadien ben ik ongegeneerd met de rest van het zakje chips én een marsepeinen koekje de zetel in gekropen. Nee dus!

vrijdag 6 mei 2011

Sweet dreams...

Toen ik thuis kwam stond het huis op stelten... 't Is te zeggen, dat van de buren, maar het mijne daverde letterlijk mee! Je kunt nu lawaai maken en muziek spelen, maar je kan er ook zwaar over gaan en dat was hier het geval. Ik ben dus meteen naar de schutting geraasd, ben erover gaan hangen (het enige voordeel van het feit dat die nu nog niet hoog genoeg is!) en heb hen vriendelijk verzocht de muziek heel wat stiller te zetten. "Maar papa verjaart..." was het antwoord. En dat met zo'n zielig stemmetje. Grrrrr...  "Wens je papa maar een gelukkige verjaardag van mij en je mag gerust muziek opzetten (ik dacht erbij: "Muziek wel ja, maar wat nu opstaat, valt daar wat mij betreft niet onder!"), maar dit is veel te luid. Mijn ramen trillen ervan!" U merkt de al dan niet verscholen frustratie mogelijks op die ook iets te maken kan hebben met de drukke gang van zaken. Het begint wat te wegen vrees ik...

En ach, ze zijn ook niet van slechte wil die buren, maar toch was ik helemaal opgedraaid en plots zeer overtuigd dat ik wilde verhuizen! Ik heb dus prompt vrienden opgebeld en mezelf uitgenodigd om bij hen te gaan eten om even af te koelen. Nadien een douchke, even relaxen en nu m'n bed in. Ik denk dat ik ga dromen van een zeer hoge, geluidsdichte schutting... Wat jullie?

donderdag 5 mei 2011

De volgende fase met Peter...

En we zijn weeral een stap verder! Peter en ik zijn aan 'gesprekjes' begonnen. Wanneer u geen idee heeft over wie ik het heb, kijk dan hier eerst. Of wanneer u daar te lui voor bent: Peter is mijn treinbuddy die ik eigenlijk helemaal niet ken. Maar ondertussen zijn we toch weer een fase verder! We zitten namelijk in de fase van 'de eerste gesprekken'. Het grappige is wel dat die gesprekken tot hiertoe nooit op de trein plaatsvinden, maar steeds al wandelend van het station richting werk. En daardoor weet ik nu waar Peter werkt en toevallig of niet is dat in dezelfde straat als ik, schuin tegenover onze voordeur is zijn werkplek! En Peter heet eigenlijk Maarten. Maar ik blijf hem toch maar Peter noemen...

Toen hij me de eerste keer aansprak, ging dat heel stuntelig en eigenlijk bijna grappig. Een hele tijd ongeveer naast elkaar lopen en pas na een dikke tien minuten een halfslachtige vraag die ik eerst niet eens goed begrepen had. Waar ik eigenlijk werkte? We wisselden wat informatie uit, maar het bleef toch nog een beetje een bevreemdende situatie.
Het tweede gesprekje gisteren ging al heel wat vlotter! En toen onze wegen scheidden vroeg hij of ik die avond ook de trein zou pakken. Met spijt in het hart moest ik hem melden dat ik met een vriendin had afgesproken... om eens in de file te gaan staan. Afwisseling hé. Heb ik nodig... Maar ik zal blij zijn als ik Peter morgen terug zie!

dinsdag 3 mei 2011

Zetel verkopen?

Gisteren had ik een dagje verlof en zoals dat gaat bij dagjes verlof is dat dagje voorbij gevlogen. Logisch als je bedenkt dat de dag voor mij pas begon om 12 uur... En eigenlijk heb ik, ruwweg gezien, maar twee dingen gedaan: de bredabaan leeggekocht en vervolgens met al die dingen aan de slag gegaan om een origineel kado ineen te knutselen. Mission completed! Het resultaat kan ik jullie nog niet verklappen of tonen natuurlijk...

En eigenlijk heb ik mezelf erop betrapt dat ik knutselen eigenlijk echt leuk vind en dat het me zelfs weinig moeite kost om dingen te bedenken. Toch blijven sommige achterstallige kado's eeuwenlang liggen... Mama heeft bv. nog steeds een kado tegoed sinds augustus vorig jaar... Shame on me! Ik ben het alvast niet vergeten als dat een troost mag zijn... Ach ja, soms beland je gewoon makkelijker in de zetel als je thuis bent en tja... dan is het om zeep!

Note to me: zetel verkopen?

maandag 2 mei 2011

Je weet nooit wat je tegen zal komen...

We zeggen het nog eens met een beeld! Met een mooi beeld...


Ik vond deze foto terug en ik weet nog precies wanneer ik ze getrokken heb, waar dat was, wat ik aan het doen was en hoe ik me voelde... Zo gaat dat met foto's. Een foto kan soms een hele sfeer opnieuw oproepen. Daarom ben ik ook zo'n fan van foto's en loop ik vaak met een toestel rond. Je weet namelijk nooit wat je tegen zal komen...