Af en toe doe ik wedstrijdjes met mezelf. Vandaag sprak ik met mezelf af dat ik voor 22 uur stipt thuis zou zijn én niet zou lopen. Snel wandelen mocht natuurlijk. Af en toe verander ik trouwens ook de regels, want dat mag als je zelf een wedstrijd uitschrijft... Maar deze keer zou ik ze braaf naleven. Ik stapte van de trein om 21:36 en het snelwandelen richting metro begon meteen. Ook de roltrap vloog ik bliksemsnel af. Toen ik beneden toekwam sprong het lichtje van tram 6 van 3 minuten op 1 minuut. Da's geluk hebben!
Maar meer dan 10 minuten later (het was ondertussen 21:50) was die verrekte tram er nog steeds niet! Mijn fantasie sloeg meteen weer op hol. De chauffeur had misschien zo moeten niezen dat hij de noodknop ingedrukt had en dus niet verder kon of misschien was hij wel fout gereden?
Dat heb ik (echt waar!) ooit eens gehad in de trein. We reden het station (Antwerpen Centraal) uit richting Gent. Normaal gezien was de volgende halte Antwerpen-Zuid, maar plots stonden we in Antwerpen-Berchem. Het was nog donker toen, heel vroeg dus en ik keek verbaasd van het perron naar mijn medereizigers en terug. Zij waren minstens even verbaasd. Enkele seconden nadien sloeg de paniek toe: "Zitten we misschien op een foute trein?". Maar het zou wel echt toeval zijn moest een volle trein mensen zich vergist hebben, allemaal tegelijkertijd!
"Ding dong! Dames en heren, de machinist is verkeerd gereden, we gaan zo dadelijk even achteruit om vervolgens onze normale route verder te zetten. Onze excuses voor het ongemak!". Een mopje van de machinist zo vroeg op de dag, geweldig vond ik dat!
En dus was ik zwaar teleurgesteld toen de tram plots aangewaggeld kwam... Gewoon te laat en niet eens een goed verhaal?! En daar bovenop had ik de wedstrijd met mezelf zwaar verloren. Sommige chauffeurs missen toch echt gevoel voor humor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten