Het gaat niet goed met mij. Ik heb namelijk ontdekt dat ik een zware vorm van verslaving heb... Hoe ik dat ontdekt heb? Wel, dat zal ik u vertellen...
Ik had vandaag om zes uur een afspraak bij de kinesist. Nog steeds die schouder en ik wou dat ik kon zeggen dat het na de kinesist beter is, maar niks is minder waar. De kinesiste is er in geslaagd de pijnlijke plekjes te vinden en die heeft ze extra toegetakeld. Die 'lange termijn dingen', daar ben ik zelden een fan van. Maar goed, daar ging het niet over...
Om twintig na vijf kwam mijn trein toe in het station. Ik kon te voet naar de kinesist, maar ook met de tram. Op internet had ik een leuk kleedje (=jurkje, geen tapijt ofzo) gezien in een nog leukere winkel. Twee vliegen in een klap dacht ik en ik pakte de tram naar de Groenplaats, waar ik om 17:34 was. Eigenlijk had ik toen al moeten beseffen dat ik beter op mijn gemak richting kinesist kon wandelen (achter het stadhuis ergens), maar dat deed ik dus niet. In de plaats daarvan heb ik tien minuten gewandeld naar de winkel in kwestie, om daar dat leuke kleedje te zien hangen, niet te mogen kopen... en weer terug te wandelen. En heel de weg terug heb ik mij afgevraagd waarom ik in godsnaam nog absoluut dat kleedje wilde zien. Om nu weer tien redenen te bedenken waarom ik het wel mag kopen?
Ik heb alvast een goede reden gevonden om nieuwe schoenen te kopen. Pijne voeten én voor mijn rug en schouder is het eigenlijk veel beter om eens schoenen zonder een hak te kopen! Ik ben verslaafd dus... I'm Sofie and I'm a shopaholic...
grappig...Ik ging vrijdag na t school nog even naar t shopping center en had al zo'n vermoeide voeten dat het bijna onverantwoord die hakjes nog 1 stap aan te houden.Toen dacht ik ook ,beter nieuwe platte laarsjes dan straks een doktersrekening en winkel 1 was al bingo...Zalig,die vrouwen redeneringen....
BeantwoordenVerwijderen