zondag 16 juni 2013

Regenbogen en rijtjes...

Waar gaat het toch naartoe met deze stad? Het groen en de parken moeten plaats maken voor parkeerplaatsen. Aan de loketten zijn kleur en regenbogen uit den boze. Ik durf bijna niet meer gaan aanschuiven, want wie weet krijg je een GAS-boete wegens 'teveel kleur'. Niet in de rij lopen levert je met andere woorden een fikse boete op en kinderen moeten voortaan hun spaargeld opgeven om te mogen spelen. Vreemdelingen worden vriendelijk verzocht om 250€ neer te tellen om hier te mogen wonen. Het kost tenslotte heel wat om zo'n dossier op te stellen... En dat terwijl we fier zouden moeten zijn omdat we tweede prijken op de wereldranglijst 'aantal verschillende nationaliteiten'. Antwerpse jongeren die gaan vechten in Syrië worden ambtelijk geschrapt en in één adem raakt een moskee zijn erkenning en subsidies kwijt. Ik ben ook absoluut niet voor radicalisering, maar af en toe lijken maatregelen die u neemt, meneer De Wever mij minstens even radicaal als de zaken die u probeert te bestrijden.


Wanneer mensen werkzaam in de sociale sector besluiten om te gaan staken tegen op til staande besparingen, krijgen ze te horen dat de kans op besparingen enkel stijgt wanneer ze gaan betogen!
Jobs uit diezelfde sociale sector kregen reeds een compleet andere invulling dankzij mevrouw Homans en dus zijn mensen ongerust. Terecht lijkt mij. Straathoekwerkers worden nu bv. vriendelijk verzocht om ervoor te zorgen dat er geen bedelaars en daklozen aan de kaaien liggen wanneer er een cruiseschip aanlegt. Mooi straathoekwerk. Is het dan zo vreemd dat mensen iets duidelijk willen maken? En ja mevrouw Homans, net voor u aan gesprekken begint. Want tot hiertoe hebt u niet voor al te veel vertrouwen gezorgd.
Ach en werk is er genoeg in die sociale sector. Wachtlijsten zijn er overal. Alleen geld om te zorgen dat die weggewerkt kunnen worden, dat is wat anders. Geld om parkings aan te leggen en eersteklasvoetbal naar Antwerpen te halen dat is er wel.
'Het stad is van iedereen' lijkt lang verleden tijd... 't stad is nu enkel van zij die mooi in de rij lopen.

Ik ben niet politiek geëngageerd en ik begrijp nog niet de helft van al wat gaande is. Ongetwijfeld zijn er eveneens goede redenen om te doen wat u tot nu toe deed, meneer De Wever. Veiligheid creëren en criminaliteit bestrijden zijn alvast belangrijke topics op uw lijstje. Maar hoe zit het met die mensen die echt in de problemen zitten? Die het lastiger hebben om in dat rijtje van u te lopen? Wat met de kinderen? Waar moeten zij nu gaan spelen? En hoe mogen ze spelen? Of wat met mensen die een andere mening hebben dan die van u?

Nogmaals, ik ben geen politieker, maar wanneer ik gisteren met enkele buurtbewoners samen zat en de mogelijkheden van autodelen bekeek leek me het 'park-en-parkeerprobleem' plots niet meer zo onoverkomelijk... Investeer in fietspaden, in openbaar vervoer, in vélo's... en in autodelen! Promoot dat en ik wed dat het aantal auto's in de stad zal dalen. Hoeveel mensen in deze stad hebben hun auto dagelijks nodig? Heel vaak staat hij gewoon stil. Een bezette parkeerplaats. Een beetje minder groen.
Dus wanneer we erin zouden slagen autodelen bekender en voordeliger te maken, dan zou dat ongetwijfeld leiden tot minder auto's, minder files, meer  zuurstof en meer plek, niwaar?
En wist u, meneer De Wever dat dit eveneens de sociale cohesie ten goede zal komen? Dat uit dat autodelen vaak buurtfeesten ontspruiten of andere initiatieven? En die kunnen dan doorgaan in de parkjes en op de pleinen die vroeger nog parkeerplekken waren. Wist u dat ik mensen in mijn straat leerde kennen die ik voordien nooit gezien had en waarmee het eigenlijk prima klikte? Geweldig toch?! Dus hoe moeilijk kan het nu zijn?

Ach, meneer de Wever, ik was zo fier op de diversiteit hier in Antwerpen. Diversiteit op alle vlak. En als ik nu denk aan het rijtje waarin we moeten lopen, dan kan ik enkel diep zuchten... En hopen dat u snel inziet dat de sterkte van Antwerpen net daar ligt waar u streng optreedt: bij de eigenheid van al die verschillende mensen op zich die één ding gemeenschappelijk hebben: een groot hart voor Antwerpen.
En misschien kan u beginnen met een nieuwe slogan en ons opnieuw trots maken op onze mooie stad? Wat dacht u bv. van 'Antwerpen begint met A'? Net om al die diversiteit eens mooi in de verf te zetten!


maandag 3 juni 2013

Happily ever after...

Doorgaans komt creativiteit niet op commando. Integendeel. Plots, onverwacht, is het perfecte idee daar. Zo ging het ook afgelopen weekend. Mijn nicht ging trouwen en bij feesten horen kado's. En al ben ik niet altijd even goed in familiebanden, ik vind ze wel heel belangrijk. En dus is mijn manier om dat te tonen momenteel creativiteit in de vorm van persoonlijke, zelfgemaakte kado's...

Mijn nichtje is net als ik een grote sprookjesfan. Dan wordt knutselen meteen al leuk! Haar vrijgezellen was bijgevolg helemaal in het thema 'sprookjes'. Zij kwam verkleed als Belle, haar zus als Sneeuwwitje. Mocht ik toen beter in mijn vel gezeten hebben, was ik ongetwijfeld ook als Tinkerbell of elfje gegaan. Nu heb ik het bij roze gehouden (roze jurkje én pruik), haar lievelingskleur... Er werd een picknick georganiseerd en de tafel die zag eruit als de tafel van de Mad Hatter in Alice in Wonderland.



Zoek de zeven verschillen (en de cheshire cat!)

De tafel stond vol met heerlijke muffins, cupcakes, koffiekoeken, chocomelk, thee, taart en gebakjes en noem maar op. Suikers in overvloed! En alles werd geserveerd in prachtig porseleinen servies met bloemetjes en gouden randjes.

En daar was mijn idee... Ik wist dat het servies geleend was en dat ze het heel erg mooi vond en tja... een kado dat sprak dus voor zich! En wat vond ik in de kringwinkel? Prachtig servies met roze (haar lievelingskleur!) bloemetjes en subtiele gouden randjes...



Nu nog een persoonlijke touch natuurlijk en een speciale verpakking! Op zoek naar dat laatste vond ik een houten kruidenpottenmandje (of hoe heet zoiets?). Dat was mijn basis. Checken of het hele servies erin zou passen en toen dat het geval bleek: aan de slag!


Als je van sprookjes houdt en je gaat trouwen, dan is er maar één iets dat op een servies als dit hoort: 'Happily ever after...'! En roze bloemetjes en een gouden randje, dat vraagt om een bijpassende verpakking en dus schilderde ik het kruidenmandje goud en zocht ik een mooi roze stofje. Dat wilde ik nog afwerken met een gouden bies, maar mijn naaimachine was minder enthousiast... Het biesje is dus beperkt gebleven tot één kant jammer genoeg.
Ik had ook beloofd foto's te trekken op de dag zelf en plots bedacht ik dat het wel leuk zou zijn om er nog een foto van diezelfde dag als kaartje bij te doen. Het was immers 's morgens viering gevolgd door een receptie en pas rond vijf uur begon het eigenlijke feest. Een gaatje tijd dus! En dus printte ik een foto van die ochtend af, stak ik hem in een gouden kadertje (ook geschilderd) dat hetzelfde opschrift kreeg als het servies. Het resultaat is dit:







Gewapend met mijn kadootje trok ik richting sprookjesfeest en omdat een beeld gewoon af en toe veel meer zegt dan woorden...
Op de tandem door de stad...



Het was werkelijk een sprookjesachtig feest en dat wilde ik u niet onthouden. Ik ben zelf een te grote fan. En zo nu en dan past er in ieders leven een vleugje magie. Want misschien was u even vergeten dat sprookjes af en toe gewoon helemaal echt zijn...