Ik ben een dromer. Ik kan er niet aan doen, maar mijn fantasie neemt me geregeld mee op ongelofelijke reizen. 's Nachts, maar even goed overdag. En vaak droom of dagdroom ik dingen dan zo echt dat ik niet meer weet of iets nu echt gebeurd is of niet. Dat gaat dan over belangrijke stappen in mijn leven, maar meer nog over kleine dingen zoals brieven die ik nog moest posten en ik droom dan dat ik dat gedaan heb, waardoor de brieven in kwestie dus nooit verstuurd worden. Als u mij dus ooit denkt te betrappen op een leugen, dan kan ik daar echt niet aan doen. ;-)
Vanmorgen zat er een jongeman over mij in de trein en die was niet geweldig knap ofzo, maar hij had iets speciaals, iets intrigerend. Gedurende 40 minuten (hij stapte pas op in Berchem) heb ik heel wat avonturen met hem beleefd. En nee, voor uw fantasie nu op hol slaat, ik heb het niet over dàt soort avonturen. Kinderen kunnen deze blog ook vinden...
Anyway, toen we in Leuven aankwamen en mijn 'nieuwe vriend' gewoon afstapte zonder iets te zeggen, was ik ronduit verbaasd en zwaar teleurgesteld. Zoveel samen meegemaakt en er kon niet eens een knipoog af? Ongelofelijk! Gelukkig, zoals je dat wel eens hebt met pendelaars, zat diezelfde jongeman 's avonds ook op de trein terug. En weet u wat? Ik ben bijna zeker dat hij naar me lachte en knipoogde toen hij voorbij kwam...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten