Ik heb een rood leren jasje en eigenlijk is dat mijn lievelingsjasje. 't Is al een beetje versleten en het begint stiekem ook wat krap te zitten, maar toch draag ik het nog steeds heel graag. En vanmorgen in de trein lag op de zetel naast mij plots identiek hetzelfde jasje... Zelfde kleur, zelfde merk, zelfde maat, alleen zag het er nog iets nieuwer uit. De eigenares zag het ook meteen toen ze terug kwam van het toilet (niemand zou zo'n jasje vergeten natuurlijk!) en lachte spontaan: 'Da's toeval!'.
Maar 's avonds, toen ik op de tram richting Antwerpen city stapte, zag ik plots weer hetzelfde jasje met (gelukkig) dezelfde eigenares. Dàt is pas toeval!
Vandaag las ik een artikel over toeval en of toeval nu bestond of niet. Een Grieks filosoof genaamd Philo zei er het volgende over: 'Als toeval niet bestaat, waarom is er dan een woord voor?' Dat bezorgde me spontaan een glimlach. Want inderdaad, waarom is er dan een woord voor? En ok, het gaat hier niet over mijn prins op het witte paard die met het winnende lottobiljet struikelt voor mijn deur terwijl ik me overslapen heb en net de deur open doe, maar geef nu toe... Soms kunnen simpele dingen je dag toch een beetje specialer maken, niet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten