Een egel op een vork...

Stijf dat ik ben... En is het dag 3 niet altijd het ergst? Dat belooft voor morgen... Ik ben gisteren dus, ondanks de regen en de tegenzin, toch in de tuin aan de slag gegaan. Eerlijk waar, ik was trots op mezelf!
Er was een stenen paadje in de tuin en een 'bloemperkje' en dat mocht van mij verdwijnen. Een simpel grasveldje vind ik meer dan voldoende. Dus, ben ik de stenen los beginnen schuppen (volgens Van Dale moet scheppen zeggen, maar geef toe, dat klinkt toch echt niet?)... om vervolgens te ontdekken dat onder die stenen nog honderden bakstenen, tegels en brokstukken begraven zaten! Ik hoef niet uit te leggen hoe het komt dat ik zo stijf ben, of wel?

Tijdens het schuppen zijn de buren begonnen aan een soort BBQ. Stokjes en afval dat brandbaar was, werd met een bijl in stukjes gekapt door moeder de vrouw om vervolgens op de BBQ te belanden. De rest van de familie was eveneens druk in de weer met kruiden, roepen, rondlopen enz. Niet enkel de zeven kids, maar ook een aantal bekende en onbekende mannen en vrouwen. Toen we even pauzeerden met een biertje (fruitsapje en een beetje tiramisu voor mij), stak er plots een vork over de kapotte schutting met iets erop wat leek op een hamburger waar het vet van af droop... De buurvrouw stond er met een grote glimlach en twee gouden tanden achter. Dat was voor mij. Er werd in ieder geval verwacht dat ik het zou aannemen en opeten... door de hele familie. Ze keken me allemaal lachend en verwachtingsvol aan.
Ik was verbouwereerd, maar kon me er niet toe brengen het ding aan te pakken. Ik had zelfs geen idee hoe ik dat had moeten doen. Met vork en al of het ding er gewoon aftrekken en zo in m'n mond steken? Dat was namelijk hoe zij BBQ-en. Ze staan er met z'n allen rond en hebben een stuk vlees op een vork vast. That's it.

Nu had ik ook net de dag voordien een glimp opgevangen van 'Man bijt hond' en het ging over zigeuners. En daar vertelde een man dat ze wel eens egel aten en dat dat best smaakte. Toen die vork over de schutting kwam, zag ik enkel een egel...
Ik voelde me wel een beetje schuldig. Mijn buurvrouw, al haar kinderen en al haar gasten waren duidelijk zwaar teleurgesteld omdat ik hun heerlijke hapje afsloeg. Het was niet mooi van mij... Ze deden zo hun best en het was hun manier om me welkom te heten. En wij maar zagen over die andere culturen. Hoe anders ze zijn, hoe luid, hoe lastig af en toe... Maar zo'n vriendelijk gebaar en ik ga er niet eens op in? Hadden ze maar koekjes of een appel op een vork over de schutting gestoken...