dinsdag 12 oktober 2010

Later als ik groot ben...

De laatste dagen wordt het drukker en drukker op de trein (ofwel wordt de trein kleiner en kleiner, dat kan ook). Je moet dus echt op tijd zijn als je nog wil zitten en dat was vorige maand niet het geval.

Op de terugrit kon ik nog net een plaatsje bemachtigen. Naast mij zat een meisje verdiept in een boek met een koptelefoon op haar hoofd. Schuin over mij een gelijkaardig exemplaar en recht tegenover mij een moeder met een kindje van pakweg 4. Schattig, verlegen mannetje dat duidelijk nog moest wennen aan het gegeven 'trein'. Ik lachte eens naar hem, maar dat scheen enkel tot meer stress te leiden, dus ik besloot mijn boek erbij te nemen naar het goede voorbeeld van mijn buren.

Al grabbelend in m'n tas vond ik naast het bewuste boek ook een fruitella snoepje dat ik meteen in m'n mond stak. Maar uit m'n ooghoek zag ik het jongetje met grote ogen naar mij kijken. Verdekke! Waarom had ik hem dat snoepje nu niet gegeven? Ik voelde me een beetje schuldig. Zijn moeder keek (waarschijnlijk toevallig) ook mijn kant uit en keurde mijn impulsieve 'hongerreactie' duidelijk af. Tenminste dat maakte ik ervan...

Ik verstopte me dus maar achter mijn boek en zag haar uit mijn ooghoek ook de krant pakken en haar zoon kreeg een prentenboek (van de bib!). Die keek op zijn beurt een beetje beteuterd van dat boek naar de mensen rondom hem die allemaal met hun neus in zo'n boek zaten, waarop mama besloot samen met hem het prentenboek te lezen. Toen dat uit was, pakte ze haar krant terug en mocht zoonlief verder in zijn boek 'lezen'. En dat was echt schattig. Hij bleef heel lang op dezelfde bladzijde kijken (want dat deden wij ook) en hield zijn boek heel dicht bij zijn hoofd zodat zijn hoofd van links naar rechts ging. Net zoals wij...

Toen hij afstapte in Berchem lachte ik opnieuw naar hem en ik kreeg een brede glimlach terug. Tja, als je samen boeken leest, wordt je natuurlijk meteen vrienden en hoef je absoluut niet meer verlegen te zijn! Geweldig toch, kinderen? Ooit wil ik ook kinderen. Ooit... Later als ik groot ben...

1 opmerking: