Perfectionist met 'runners-high'

Ik kon niet stoppen vandaag. Ik had een soort 'runners-high', maar dan tijdens het werken.
Gisteren heb ik de hele dag zakken met zand en steen versleurd richting containerpark en een berg onkruid weggeschupt in de tuin. Vandaag heb ik de dakgoot opnieuw helemaal waterdicht gemaakt, de schoorsteen afgesloten en hier en daar een mogelijke toekomstige lek gedicht met de hulp van papa. Toen ik trouwens boven op het dak zat in het zonnetje, was ik eigenlijk echt content... Mijn huisje, mijn eigen plekje. Binnenkort mét droge muren. Daarbij zag ik plots ook de kathedraal van boven op de nok van m'n dak. Ik ben meteen m'n fototoestel gaan halen.

Nadien opnieuw op m'n eentje in de tuin gewerkt. En met dat laatste kon ik niet stoppen... Ik wilde zo graag vandaag de hele tuin af hebben. En 'af' wil dan zeggen: vrij van stenen, onkruid, rommel, enz.; omgeschupt, plat gerold, bemest en gezaaid. Ik ben maar tot de eerste stap gekomen, want er zat een heel containerpark in mijn tuin begraven. En niet eens mooi gesorteerd!

Ongelofelijk wat ik er allemaal uitgehaald heb: drie dozen glas, plastieken flessen, een blikje fanta, een jutte zak, stenen, gebarsten tajines en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik ging dus ook door, want telkens vond ik nieuwe rommel. Uiteindelijk ben ik zelfs gaan zitten met vier zakken en dozen naast mij: glas, plastiek, steen en ondefinieerbare rommel. En maar sorteren. Toen ik voor de derde keer een nieuwe doos voor glas moest gaan halen, heb ik mezelf verplicht te stoppen. Ik wist niet dat ik dit perfectionistische kantje in me had. Ik ben een doorzetter, dat wel, maar een perfectionist? Of sommige vlakken blijkbaar dus wel... Kijk, je leert elke dag bij!