maandag 21 februari 2011

Wit op zwart bewijs...

Het is weer even druk geweest... Hoewel ik dat eigenlijk niet gepland of verwacht had, ben ik de laatste dagen zo goed als niet thuis geweest. En dus, is het me ook niet gelukt iets te schrijven. In mijn hoofd des te meer, maar als ik dan even aan de computer ging zitten, kwam er een stortvloed uit en resulteerde dat in een onbegrijpelijke wirwar van indrukken en gebeurtenissen. Een greep uit 'het leven zoals het is: Sofie'...

Ik heb een week enkel water gedronken. Niks aan zal je zeggen, wel op zich klopte dat ook, alleen had ik  de impact, die 'de verboden vrucht' op mij zou hebben, onderschat. Als je iets (of veel in dit geval) niet mag, dan wordt net dat des te aantrekkelijk. Het begon al op dag één toen ik spelletjes ging spelen met vrienden en prompt bestempeld werd als 'seut' omdat ik dus een glas water vroeg. Op restaurant bleek het al niet veel beter en in de winkel stond ik steeds aan de kassa met bv. een smoothie tot plots mijn frank viel en ik het desbetreffende drankje teleurgesteld moest gaan inruilen voor een doodgewoon flesje water. Zelfs een tas melk of thee (ben ik nog steeds 'aan het leren drinken') klonk plots geweldig aantrekkelijk. Maar ik heb het volgehouden en kan dus weer iets van mijn lijst wegstrepen!

Ik heb ook voor de eerste keer mijn (ondertussen niet meer zo) nieuwe jeansbroek zelf ingekort én omgestikt. Naailes twee (een privéles deze keer waar ik ongetwijfeld nog over aangepakt zal worden door de rest van onze naaiclub) is dus een feit en ik ben bijzonder fier over het resultaat. Ik heb leren driegen en ook aan den lijve ondervonden dat het voorbereidingsproces bij naaien eigenlijk het werk is, het stikken zelf is op ne wip en ne knip gedaan.

En een laatste iets dat ik u wil vertellen... Ondertussen woon ik bijna acht maand in mijn huisje en al bijna acht maand wil ik absoluut een douche installeren. Een bad is super, maar niet altijd handig, zeker niet als het snel moet gaan. Ik kon alleen niet beslissen of ik nu zou gaan voor een douchegordijn of zo'n glazen wand aan het bad. Want een douchegordijn was wel goedkoper, maar ook meer gedoe én hoe wist ik of het wel van goeie kwaliteit zou zijn? Er zit namelijk een groot prijsverschil op die dingen en ik heb een hekel aan zo'n gordijn dat tegen je lichaam plakt. In mijn eerste appartement heb ik ooit zoiets zelf geïnstalleerd en zo'n buis in een hoek boven je bad hangen, ging toen toch niet vanzelf. Ik moest een extra touwtje aan de hoek zelf hangen en aan het plafond bevestigen, anders hield dat ding het niet. En dan heb ik nog niets gezegd over de doorsnee motieven op zo'n gordijn...
En tja een glazen wand was wel duurder en het zou per slot van rekening maar een tijdelijke oplossing zijn. Ok, misschien wel voor enkele jaren, dat is nu moeilijk te zeggen... Uiteindelijk ben ik toch voor de glazen wand gegaan en heb ik achteraf allerlei redenen bedacht om mijn aankoop naar mezelf toe te rechtvaardigen. Normaal doe je dat omgekeerd, ik weet het, maar als dat proces na acht maanden nog bezig is...

En weetje wat het grappige is? Ondanks het feit dat ik weinig thuis ben, dat ik steeds met vanalles bezig ben en dat ik niet stil kàn zitten heb ik toch vaak het idee dat ik lui ben of dat de dingen niet vooruit gaan. Gelukkig schrijf ik af en toe eens iets op zodat ik zwart op wit (wit op zwart in dit geval) kan lezen dat het toch niet zo erg gesteld is met mij...

1 opmerking:

  1. Als je ooit ven job wil veranderen ,kan je misschien nog in de " bouw "terecht !

    BeantwoordenVerwijderen