woensdag 16 februari 2011

Wie het kleine niet eert...

Toen ik vandaag thuis kwam, stonden me enkele verrassingen te wachten... Om te beginnen nam mijn fantasie weer een loopje met mij toen ik van buiten het licht binnen zag branden. Zou er iemand thuis zijn? Ja, waarschijnlijk als je alleen woont... Of zou mijn zus of moeder of een vriendin er zijn (die hebben een sleutel)? Ja, waarschijnlijk zitten die te wachten tot ik terug kom van een etentje 's avonds laat... Of zou er een feestje zijn? Een verrassing? Ja, waarschijnlijk en niemand heeft zich afgevraagd waar ik de hele avond was...

Ok, ik was 's morgens het licht vergeten uit doen!
Vervolgens lagen er tussen de reclame en de rekeningen vier postkaartjes. Eentje uit Amerika, eentje uit Uruguay, eentje uit Moskow en eentje uit Belarus. Geef toe, dat is eens wat anders dan de doorsnee post! En terwijl ik door de gang wandel en probeer vier kaartjes tegelijk te lezen, merk ik op dat het warm is... De thermostaat die ik gisteren (samen met mijn schoonbroer in spe) installeerde werkt! Geweldig...

Even later, in bad, bedenk ik me dat ik morgen een uur later moet gaan werken. Uitslapen! Ok, ik geef toe dat dat relatief is, maar ik ben blij met de kleine dingen... Cliché en bond zonder naam en al wat je wilt, maar het is echt zo. Die kleinde dingen hé, die doen het em. Elke keer opnieuw... De pyama die warm wordt op de chauffage voor als je uit bad komt, de laatste cuberdon, een postkaartje van de andere kant van de wereld...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten