donderdag 10 februari 2011

God straft onmiddellijk!

Ik hou van korte ontmoetingen met mensen. Ook van lange natuurlijk, maar ik heb het dan specifiek over het tegenkomen van interessante mensen, in alle betekenissen van het woord 'interessant'. En om de één of andere reden heb ik dat geregeld in Brussel.

Ik heb vandaag wel wat bussen moeten nemen en daar had ik zo'n korte, maar fijne ontmoeting. Een wat oudere man, die wat mank liep en een grote papieren zak vast had kwam mijn richting uit. Ik schoof een beetje op zodat hij erbij kon. Dat was blijkbaar niet zijn bedoeling, maar hij gaf wel aan dat hij er heel blij mee was, want hij begon meteen een enthousiaste babbel. Fier toonde hij me de zak die hij vast had. Een zak van vijf kilo couscous. Hij sprak Frans en hoogstwaarschijnlijk ook nog Arabisch ofzo. Er hing nog een plastieken zak aan zijn arm met een platte kartonnen doos in en met handen en voeten probeerde hij me uit te leggen wat daarin zat. Dat lukte echter niet zo en dus vond hij er niet beter op dan de doos simpelweg open te doen. Aha! Het waren dadels. Hij haalde er één uit en gaf me die.
Ik ben niet meteen gek van dadels, maar het was zo'n vriendelijke man dat ik niet anders kon dan die dadel toch aanpakken. Voorzichtig nam ik er een hapje van. Hij stak zelf meteen de volledige vrucht in zijn mond en hield een soort pit over die hij prompt in zijn jaszak stak. Ik besloot zijn voorbeeld te volgen en stak stiekem de overschot van de dadel (na twee kleine hapjes was ik zeker dat ik het niet zo lekker vond) in een zakdoek in m'n zak.

Niet verder vertellen, maar nadien ben ik in het station toch voor een brownie gegaan. God straft echter onmiddellijk, want toen ik even later m'n neus wilde snuiten plakte er een halve dadel aan mijn bovenlip...

1 opmerking: