Enkele vrienden van mij hebben de vreselijke gewoonte om mij af en toe voor te stellen aan 'hun andere single vrienden' als een soort datingbureau of sociaal werk. Sommige hebben gelukkig nog de tegenwoordigheid van geest om eerst even bij mij te checken of ik dat wel wil, maar anderen blijven geloven dat ze me daar zeer gelukkig mee maken. Niet dus!
Voor eens en voor altijd... Ik ben geen gefrustreerde vrijgezel die wacht op de rest van haar leven met twee. Ik leef ondertussen en doorgaans zelfs op een betrekkelijk fijne manier. En akkoord af en toe valt het me wel eens zwaar om alleen te zijn, maar ook dan heb ik niet meteen nood aan blind dates. Nieuwe mensen leren kennen, daar sta ik wél voor open, maar niet als het duidelijk is dat de enige reden waarom ik word voorgesteld aan iemand is omdat we beiden zielig alleen zijn. Want dat ben ik dus niet!
Maar laat ik misschien even een beeld schetsen van mijn 'prince charming' en mocht u hem dan toevallig toch ergens tegenkomen, dan kan u hem altijd bij mij laten aanbellen... Of dan mag u me zelfs voorstellen.
Mijn 'prince charming' is uitermate grappig, een ondernemer in hart en nieren, een sterke prater (hij moet mij aankunnen), empathisch, zeer sportief, avontuurlijk aangelegd en hij ziet er geweldig uit. Hij reist graag, heeft smaak en is dus stijlvol gekleed en hij kan tegen een stootje. Ook graag een romantisch kantje, al hoeft dat niet steeds aanwezig te zijn. Hij is eveneens zeer handig en hij kan bijgevolg om met electriciteit, vochtige kelders, verbouwingen enz. Vervolgens is hij competitief, houdt hij van spelletjes of hij vindt het alleszins niet erg om spelletjes met mij te spelen. Vanzelfsprekend heeft hij een mooie spaarpot en tot slot is hij een beest in bed...
Das gesproken!
BeantwoordenVerwijderenAl zijn die vochtige kelders en verbouwingstoestanden er misschien net iets teveel aan :)