En we zijn weeral een stap verder! Peter en ik zijn aan 'gesprekjes' begonnen. Wanneer u geen idee heeft over wie ik het heb, kijk dan hier eerst. Of wanneer u daar te lui voor bent: Peter is mijn treinbuddy die ik eigenlijk helemaal niet ken. Maar ondertussen zijn we toch weer een fase verder! We zitten namelijk in de fase van 'de eerste gesprekken'. Het grappige is wel dat die gesprekken tot hiertoe nooit op de trein plaatsvinden, maar steeds al wandelend van het station richting werk. En daardoor weet ik nu waar Peter werkt en toevallig of niet is dat in dezelfde straat als ik, schuin tegenover onze voordeur is zijn werkplek! En Peter heet eigenlijk Maarten. Maar ik blijf hem toch maar Peter noemen...
Toen hij me de eerste keer aansprak, ging dat heel stuntelig en eigenlijk bijna grappig. Een hele tijd ongeveer naast elkaar lopen en pas na een dikke tien minuten een halfslachtige vraag die ik eerst niet eens goed begrepen had. Waar ik eigenlijk werkte? We wisselden wat informatie uit, maar het bleef toch nog een beetje een bevreemdende situatie.
Het tweede gesprekje gisteren ging al heel wat vlotter! En toen onze wegen scheidden vroeg hij of ik die avond ook de trein zou pakken. Met spijt in het hart moest ik hem melden dat ik met een vriendin had afgesproken... om eens in de file te gaan staan. Afwisseling hé. Heb ik nodig... Maar ik zal blij zijn als ik Peter morgen terug zie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten