Toen ik vandaag de trein naar huis nam was ik zo moe dat ik mijn ogen niet open kon houden. Tegenwoordig praat ik ook met Peter op de trein en dus had mijn gesprekspartner voor onderweg vandaag weinig tot niets aan mij. Ach ja... In Antwerpen aangekomen ben ik eerst even de winkel ingedoken om er zeker van te zijn dat ik eens thuis voor niets meer de deur uit zou moeten. En toen ik even later op de tram zat kon ik het niet laten om stiekem al het gekochte zakje chips open te doen en als aperitiefje mee te starten. Met een fruitsapje en een zakje chips op de tram, ik voelde me terug 8 jaar oud! Ik heb nog net de oortjes niet geplooid...
Plots hoorde ik de tramchauffeur iets zeggen en het leek alsof hij het tegen mij had en dus keek ik met een blik die "Excuseer?" wilde zeggen zijn richting uit.
"Dat je verder mag eten als je wil hoor!"
Het duurde even voor ik begreep wat hij wilde zeggen. Ik had het zakje chips opnieuw in mijn zak gestoken, want ik wilde enkel een 'proevertje'. En hij dacht dat ik niet verder durfde eten. Ik had me eerlijk gezegd niet eens bedacht dat je eigenlijk niet mag eten of drinken in de tram! Oeps...
En nadien volgde nog: "Das niet gezond hé!"
Waarom krijg ik daar toch steeds opmerkingen over? Als zelfs de tramchauffeur zich eigenlijk zorgen maakt over mijn figuur, wordt het dan niet hoog tijd dat ik dat zelf ook eens doe? Thuis gekomen heb ik braaf en betrekkelijk gezond gegeten en nadien ben ik ongegeneerd met de rest van het zakje chips én een marsepeinen koekje de zetel in gekropen. Nee dus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten