Vandaag een streepje poëzie van eigen hand... Ook dat was een opdracht van mijn 101-things-to-do-lijst. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het wel spannend vind. Poëzie op m'n blog zetten is iets heel anders dan tekst. Niet alleen omdat je geen idee hebt wat mensen ervan gaan vinden, maar ook omdat het eigenlijk veel 'intiemer' is. Je zet jezelf een beetje in je blootje. Om het meteen met een gedicht te zeggen:
Wachten
Gedicht
Wat je voelt komt uit je pen
in letters op papier
je binnenkant staat op een blad
voor andermans vertier
Gek als je erbij nadenkt
Je kiest er zelf voor
en toch vraag je je steeds weer af
hebben ze me door?
Ik ben een fan van 'simpele poëzie'. Daar bedoel ik poëzie mee die rijmt en mooi klinkt. Een vleugje humor mag ook altijd. Té abstract of woorden die simpelweg onder elkaar staan en waar niets aan rijmt is niet aan mij besteed. Toon Hermans was voor mij een voorbeeld van een geweldige dichter. Maar ieder zijn eigen smaak natuurlijk. Benieuwd wat u ervan vindt...Uren, dagen kan ik wachten
op dat magische moment
dat plots alles op zijn plaats valt
door dat ene ingrediënt
Wat is dat toch onnozel
dat wachten op een dag
die er gerust vandaag kon zijn
als je wat beter zag
En nu terug mijn kleren aan!
En nummer drie:
Jij
Soms heel ver weg
soms dicht bij mij
soms zo empathisch
soms enkel jij
Diep geraakt en echt verbonden
voor altijd voor een seconde
steeds samen, toch alleen
nooit meer als voorheen
En nu terug mijn kleren aan!
'k ben absoluut een fan van uw gedichten
BeantwoordenVerwijderenJe vraagt je af,is dit wel goed
BeantwoordenVerwijderenWat vinden 'ze' ervan?
Nu wees gerust,het klinkt 'gekleed'
zeg ik als trouwe fan!
Mijn twee grootste fans... :-)
BeantwoordenVerwijderen