Hoewel, niet koopziek... Na zaterdag ben ik daar niet meer zo zeker van. Ik had afgesproken met een tante van mij in het gehucht Malderen. Op zich hadden we daar niets te zoeken, maar van daaruit kon ze me makkelijk oppikken om vervolgens richting Brussel te gaan zonder al te veel omwegen. Mijn trein had (zoals dat wel eens gaat met treinen) een beetje vertraging en dus kreeg ik een berichtje dat ze in de schoenwinkel naast het perron op me wachtte. "Gevaarlijk..." dacht ik en stuurde ik ook terug.
In eerste instantie was het grappig bedoeld, ik hoefde me toch niet al te veel zorgen te maken om een schoenwinkel ergens in the middle of nowhere? Dat bleek al snel fout gedacht, want het begin van de eerste rij (en er waren er wel een paar) zag ik al meteen hele mooie rode schoentjes. En de maand was om...
Die avond besefte ik meteen dat ik echt stom en impulsief geweest was. Ik had mezelf verleid tot het kopen van hele mooie, maar eigenlijk iets te kleine schoenen. 't Is leer, dus die zetten nog uit. Maar na even rondlopen 's avonds of zelfs gewoon zitten in de zetel, moest ik ze uitdoen omdat ik pijne voeten kreeg...
En dus, nu moet ik terug, naar de middle of nowhere, om mijn rode schoentjes te gaan wisselen voor een groter exemplaar dat dan ongetwijfeld te groot gaat zijn, maar waarvoor ik dan wel een zooltje koop... Want de schoenen daar laten of ruilen voor een ander model... Ik denk niet dat ik dat kan. I'm Sofie en I'm a shoeaholic...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten