Gewonnen?

Vanmiddag zat ik als 'verdwaalde passagier' op de pendelbus naar Rock Werchter. Ik viel helemaal uit de toon met m'n rode hakken, lange jeans en m'n 'sacosj'... Af en toe werden er dan ook blikken in mijn richting geworpen, al kan dat ook geweest zijn omdat ik alleen liep, de gemiddelde leeftijd ferm omhoog trok of omdat ik met 'n vrolijke lach op m'n gezicht alle zwaar beladen pubers voorbij stak.
Ik werd om 12 uur verwacht aan de Fantmobiel:

... alwaar ik de geweldige job kreeg om op een festival mensen 'bewust te maken van de gevaren van alcohol'. Ne kado!
Maar toen ik samen met die 100-den festivalgangers richting 'the place to be' wandelde, had ik stiekem spijt dat ik niet kon blijven. Ik heb ooit als tiener een ticket gekocht en enkele dagen voordien m'n sleutelbeen gebroken: bye bye Werchter! Om te rotten was dat... Nadien heb ik er nog eens als vrijwilliger gewerkt: ik stond achter de tab en dat was eigenlijk best leuk. En dus vroeg ik me tijdens mijn wandeling af waarom ik nadien nooit meer naar Werchter gegaan ben. Geen idee!

Terwijl ik mensen een promillebril op hun neus duwde en hen een parcours liet afleggen, bedacht ik allerlei scenario's om nog aan een ticket te geraken en toen iemand me vroeg of hij mij kon winnen door het parcours foutloos af te leggen had ik bijna geroepen: 'Gewonnen!'. Ik zag nog net dat de kerel in kwestie nu niet bepaald mijn type was: army boots, een baard en lang haar in een staartje dat al even niet meer gewassen leek... Misschien toch maar zo laten en volgend jaar gewoon een ticket kopen?