Cliché's bevestigd!

We leven in een maatschappij waar iedereen het druk heeft en dus doe ik mee druk... En dus had ik de afgelopen dagen geen tijd om iets te schrijven. Tot gisteren, maar toen besloot blogger om het even heel druk te hebben en dus niet te werken.
De afgelopen dagen zijn er wel heel wat leuke kleine en iets grotere dingen gepasseerd wat het nu moeilijk maakt om te kiezen waarover ik zal schrijven...Ik laat jullie dus gewoon zelf kiezen! Ik heb drie cliché's onder de loep genomen, dus... take your pick!

Iedereen heeft vooroordelen... ook ik!
Woensdagavond wandelde ik van mijn bureau naar het station van Leuven. Er stond een man tegen het bushokje geleund met een groot blikje bier in zijn handen. Ik heb net een groep mensen met een alcoholprobleem begeleid en ik keek dus even of het gezicht me niet bekend voorkwam, want zo nu en dan kom ik wel eens iemand van een groep tegen. Dat was niet het geval en dus keek ik geïnteresseerd de andere kant uit, vermits ik geen zin had in aangesproken te worden door 'n dronkaard of 'ne marginaal'. Ik heb dat namelijk geregeld voor, dat mensen een gesprek met mij aanknopen out of the blue en soms vind ik dat leuk, maar het hangt er ook echt vanaf... Ik had deze man dus eigenlijk al een ferme sticker op zijn hoofd geplakt toen hij plots zei: "Die bril staat je mooi!". Slik...
"Bedankt", reageerde ik een beetje beschaamd. Die man kon natuurlijk niet weten wat ik dacht, maar zo zie je maar... achter die halve liter jupiler zat iemand die geen moeite had om een wildvreemde een complimentje te geven terwijl dat nog steeds op mijn 101-lijst staat!

Als mannen ziek zijn, dan gaan ze een beetje dood... eigenlijk simpelweg om aandacht te krijgen!
Donderdag was vriend N. ziek en dus bood ik aan om langs te komen. Dat was niet nodig... Even later kreeg ik een berichtje: of hij mocht langskomen voor een bad en een massage want het was nog erger geworden. Nog wat later stond er dus een zielig hoopje vriend voor de deur, compleet in pyama en mét pruillip. En ik heb aandacht gegeven en verzorgd. Beetje over zijn bolletje aaien, beetje in de watten leggen, bad laten vollopen met veel badschuim, een theetje en een ontspannende massage en af en toe 'Ocharme toch...' zeggen. Het ging meteen heel wat beter.

Mensen (en ook dingen) veranderen niet... En soms gelukkig maar!
Diezelfde woensdagavond was het afscheidsfeestje van een ex-collega van Zin-d'erin(g). Het was een strakke timing en vermits ik me niet wilde haasten én vermoedde dat de timing op de dag zelf heel wat minder strak zou zijn ben ik toch nog richting 'aperitiefplek' gefietst. Volgens de timing had ik al richting 'eetplek' moeten fietsen, maar gelukkig zijn er dus nog zekerheden. Dergelijke feestjes en dingen van Zin-d'erin(g) lopen steeds uit... Via een zoektocht trokken we de stad in naar Park Spoor Noord, waar we zouden gaan BBQ-en. Ik vroeg ex-collega N. of we ergens langs een winkel zouden komen, want ik had nog geen vlees gekocht. Gelukkig veranderen mensen dus niet, want diezelfde collega is graag met eten bezig (nog steeds) én als zij zorgt voor de catering, is er steeds eten in overvloed! En ook de andere ex-collega's waren niet veranderd. Nog steeds dezelfde instant fijne sfeer alsof je nooit bent weggeweest. En diezelfde mensen praten je dus ook net zoals toen aan om langer te blijven, waardoor je uiteindelijk veel te laat in je bed ligt en dat de volgende morgen mag bekopen. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb het met plezier 'bekocht'!

En een ander iets... Ook ik verander niet. Ik blijf koppig, heb geen geduld, maar ben wel creatief wat me volgende creatie opleverde:

Geef toe, het kon slechter... En ik ben niet de enige die al eens iets probeert zo out of the blue. Vriendin S. maakte een kleedje, maar het paste haar niet en dus leverde het mij dit mooie exemplaar op dat ik wel zelf nog moet afwerken. Dat wordt een geweldige uitdaging, want er komt een rits aan te pas... Keep you posted!