Met het foute been uit bed stappen... Eigenlijk een gekke uitdrukking als je erbij nadenkt. Ik heb er namelijk geen idee van met welk been ik doorgaans het bed uit stap. Vanmorgen was het in ieder geval niet het juiste, dat kan ik wel zeggen. En hoewel ik een dagje vorming had in Antwerpen en dus iets langer kon uitslapen, moest ik me toch weer in bochten wringen om op tijd te zijn. Ik was lang voor de wekker klaarwakker en net toen ik weer weg dommelde, schalde de stem van Tomas De Soete door de radio. Ook een goeiemorgen...
Eindelijk klaar, dus ik manoeuvreer mijn fiets de gang uit... en buiten begint het te gieten. Typisch! Even goed vloeken, KW-broek en -jas aan en toch de fiets op... Voor alle andere opties was ik sowieso te laat.
Een vraag aan de brildragende mens onder u... Hoe doet u dat? Fietsen in de gietende regen en in staat blijven de weg te zien? Ik zag niets meer! Ongetwijfeld had ik me veel te warm aangekleed, waardoor die bril nog eens ging aandampen ook, maar dan nog... Zo irritant! Daardoor reed ik dus ook door nogal diepe plassen waardoor m'n schoenen kletsnat waren en dat ook bleven voor de rest van de dag. Gezellig...
Hoewel ik grote plannen had vandaag (ik was immers nog eens op een normaal uur én met de fiets in Antwerpen City!), heb ik die al snel opgeborgen. Na de noodzakelijke zoektocht naar eten (en het noodzakelijke vergeten van één ingrediënt) heb ik mezelf beloofd dat ik die avond het huis niet meer zou verlaten.
En na zo'n dag vol kleine tegenslagen, kan je dan ook wel weer echt genieten van eveneens kleine dingen... Een goed nieuw boek, lekker zelfgemaakt eten, onder een dons liggen in de zetel, fijne berichtjes krijgen en last but not least... nieuwe, propere, zachte lakens op je bed... Ahhhh....
zie het allemaal zo voor me...
BeantwoordenVerwijderenHaha,je beschrijft het geweldig juist!