Mama spelen voor een dag...

Vandaag ben ik maar een halve mens... Maar dat hoort ook zo na je verjaardag. Het was een fijn feestje. Ik geef u even enkele sfeerbeelden:

Mmmm... BBQ!

Ludwina's famous cupcakes!

Dankuwel buurman voor de vurkorf én de lampjes!

Alleen ligt mijn vermoeidheid niet echt aan het feesten ofzo, eerder aan het babysitten op Bo of met andere woorden het bobysitten! Gisteren, na zijn middagdutje zou Bo naar hier komen en blijven slapen. Een telefoontje later, kwam niet enkel Bo logeren, maar was ook Lola van de partij. Lola is het kindje van een vriendin die met een last minute opvangprobleem zat. Geen probleem, bring her on! En dus moest ik gisteren plots twee kinderen entertainen, eten geven, troosten en te slapen leggen. Ik dacht: "Twee kinderen, handig die spelen dan wel met elkaar...". Jeap! Twee seconden en dan is het eigenlijk vechten voor je aandacht en als je de ene oppakt om in de kookpot te kijken of de trap op te gaan, wil de andere dat ook. En dus liep ik even later met kind één op mijn linker arm, kind twee op de rechter  én een tent in één van mijn handen. Een tent ja, want ik bedacht me plots dat zo'n two seconds tent misschien wel iets was waar ze even zoet mee zouden zijn... Wishful thinking zo bleek, al was het wel een populair speelding.

Toen ik zowat door m'n trukkendoos heen was, bleek het gelukkig etenstijd. Ik heb gemerkt dat ik ECHT geen twee dingen tegelijk kan, laat staan meer en dus was het hen eten geven of zelf eten en tja dan kies je voor het eerste natuurlijk (dat geldt voor het hele weekend en dus: honger!). Eten klaar en vervolgens bleek er een praktisch probleem te zijn. Mijn stoelen en tafels zijn niet geschikt voor een kind van bijna twee en één van net twee. Improviseren! Bo kreeg het keukentrapje en Lola een omgekeerde kist en de bank werd de tafel. Ha!

Wat later flesje, bed in en... rust! Hoewel... Ik durfde amper geluid maken, want Lola sliep in mijn bureau en er staat geen deur tussen mijn bureau en de living. Lastig! Uiteindelijk ben ik vroeg gaan slapen, wat me slim leek met twee levende wekkers in huis die stonden ingesteld op 7uur. Als ik geluk had...

Na een niet al te beste nacht (de twee logées sliepen als roosjes, ik werd echter wakker elke keer Bo bewoog of een geluid maakte en dat gebeurde wel eens...) twee kinderen in bad gezet en even later werd Lola alweer opgepikt. De rest van de dag heb ik met Bo getekend, gedanst (had ik eens een danspartner!), gegeten, met de bal gespeeld, boekje gelezen, in de tent gezeten, ... En net voor Bo werd opgepikt viel hij recht op z'n hoofd met als resultaat een grote rode schaafwond in het midden op zijn voorhoofd. Ik had het zo goed gedaan en het enige bewijs daarvan is nu een grote rode plek die schreeuwt om aandacht. Zucht! Gelukkig vond Bo zelf het niet zo erg. Kinderen is fijn voor even, maar stiekem ben ik ook blij dat ik weer zoveel lawaai kan maken als ik wil! Geeuw...