Een droomwereld... met wegenwerken...

Zondagavond werd ik thuis opgepikt om de nacht te gaan doorbrengen in een lotusbloem ergens in de Kalmthoutse Heide... Ik kon me er zelf even weinig bij voorstellen als de meesten van jullie nu waarschijnlijk. Maar ik kan jullie alvast zeggen dat het prachtig was!

Na een hapje (voor mij een ijsje, want na een middagje pizza eten was dat al wat ik nog op kreeg...) op de Draakplaats reden we richting Kalmthoutse Heide waar we enorm enthousiast ontvangen werden. Meisjes in schattige blauwe pakjes heetten ons welkom alsof ze ons al jaren kenden. Een dikke knuffel of een stuk of acht kussen en enkele oprechte vragen later werden we het terrein rondgeleid. Het terrein was een nogal zompige weide, met enkele appelbomen, een mega grote treurbeuk, een tent/caravan/... alias 'Big Fat Mama' en hier en daar vreemde bouwsels, voornamelijk op enkele meters van de grond. Er was een 'afreageerweide' waar een boksbal stond en bokshandschoenen lagen en een 'denk-en-rust-en-even-alleen-weide' waar enkel een stoeltje stond. Het toilet was in een aangelegde tuin met allerlei planten en bloemen.

 

Aan het begin van de tuin hing een schakelaar en als je daarop drukte ging er aan de ingang een rood licht branden en kon je dus ongestoord je behoefte doen. En terwijl je zat, kon je genieten van het uitzicht, zelfs in de regen, lezen wat er rond je neergeschreven stond of er zelf iets aan toevoegen...

In de 'Big Fat Mama-tent' was er een sauna (waarvan de stoof de eigenlijke Big Fat Mama is), enkele kleedhokjes en een bar. Alles prachtig mooi en inventief gemaakt. Ik zou er zo willen wonen...

Je kon er zelfs aan een tafeltje gaan zitten om iets te drinken moest het regenen. Dat deed het niet en dus verkozen wij de ligstoelen in de buitenlucht... Zalig! De hele avond gebeurde er vanalles, maar telkens heel subtiel. Wanneer er iemand de stoof in de sauna warmer kwam stoken moesten we een mantra opzeggen en wanneer er een trein voorbij kwam en de spoorwegbel klonk legden alle 'blauwe pakjes' hun oor te luisteren op de grond. Het duurde even voor we de link begrepen...
Er was ook een 'moment van onthechting' wanneer we uit onze bagage enkel het hoogstnoodzakelijke mochten pakken om dat in een mini zakje naar onze 'kamer' te brengen. Met een petzl op ons hoofd en ons mini zakje in de hand wandelden we vervolgens richting 'Lotus'. Ik was echt benieuwd, want wist nog steeds niet waarin we nu zouden gaan slapen. We stopten voor een grote witte bol zes meter in de lucht. Mijn eerste gedachte was: 'Oei... Daar geraken we nooit met vier in!'. Het was wel heel erg mooi... Maar even later ging de bol open en kwamen er vier rode bladeren tevoorschijn. En wij stonden alle vier als kleine kinderen met nze mond open te kijken. Pure verwondering voor zoveel moois!

De treurbeuk was ook prachtig. Dat was eigenlijk de badkamer. Er waren houten paadjes onder de boom (al voelde het meer 'in de boom') naar verschillende douches en een plaatsje met 'lavabo's'.

Er was een warme douche, een koude springdouche, waar je het warm kon krijgen door te springen en een 'Big-Fat-Mama-douche', die gewoon koud was. En overal hingen paraplu's die het geheel nog sprookjesachtiger maakten. Eronder kon je je kleren en handdoek hangen, zodat die droog bleven. Onder één van die paraplu's zat een klein vogeltje. Zo schattig! Waarschijnlijk ook helemaal in de ban van de prachtige boom...

Als je heel goed kijkt...

Om elf uur was er een avondritueel aan de offerboom. Die boom hing vol met touwtjes en aan elk touwtje hingen voorwerpen die mensen 'geofferd' hadden. Je kon zelfs iets offeren, of iets meenemen dat je zag hangen of het ruilen. Het avondritueel bestond uit dezelfde mantra als in de sauna, maar deze keer mét bewegingen bij en het doel was duidelijk om moe te worden... Nadien tanden poetsen, lenzen uit en bed in.

We kregen nog een theeceremonie en liedjes uit een muziekdoosje als 'roomservice' om vervolgens in een zalige sprookjeswereld weg te zakken. Ik zou geslapen hebben als een roosje (of een lotus, wat je wil), ware het niet dat er op ongeveer 50m van ons wegenwerken waren... De hele nacht lang! Misschien om ons te laten weten dat we nog steeds in deze wereld vertoefden, want de rest kon je daar wel aan doen twijfelen. In dat geval opzet geslaagd!

De volgende morgend stapten we dus een beetje slaapdronken uit onze prachtige slaapplek. Een droom van een plek en een avond, ik zou zo teruggaan... als ze tenminste niet weer aan de weg gaan timmeren!