Haaien en een wijntje aan het MAS

Weer een week overleefd! En wat voor één... Druk (al is dat op zich natuurlijk niets nieuws) en dit dan ook echt op alle vlakken. Veel afgeproken, veel late avonden, veel in mijn hoofd en veel af te werken op het werk, vaak met een zwaar hoofd als gevolg van de eerste 'vlakken'.
Ik heb wel twee maal de luxe van een kok aan huis mogen genieten, wat zeer fijn was, doch niet altijd even geslaagd in het opzet. De ene keer was het eten nogal laat klaar en namen de gesprekken ons nogal in beslag en de andere keer was de kok zelf gewoon twee uur te laat.
Al die dingen hebben er ook voor gezorgd dat ik jullie wat verwaarloosd heb, waarvoor mijn oprechte excuses!

Gisteren ben ik vroeger gestopt en heb ik komaf gemaakt met enkele 'te goed bonnen'. Gaan shoppen in de Saturn, het Paleis (en ik ben ongelofelijk braaf geweest!) en tot slot gaan eten in de Waanzee aan het MAS. Allemaal 'bongewijs' dus ik heb zo goed als niks opgedaan. Waarschijnlijk moeilijk te geloven voor sommigen, maar eigenlijk shop ik niet graag. Alvast niet meer dan enkele winkels. Dus toen ik het moe was (na letterlijk twee winkels en een half), besloot ik wat vroeger dan afgesproken richting MAS te gaan om er eens een kijkje te gaan nemen. Ik was er al vaak langs gefietst, maar had nog steeds niet op het dak rondgewandeld...

Na een resem roltrappen die je gevoel voor richting af en toe wat in de war brengen stond ik boven te zoeken waar ik ongeveer woonde en gewoond heb. Indrukwekkend wel moet ik zeggen! Een lelijk gebouw, al heeft het toch iets... En het uitzicht tja... Antwerpen!

Op dit moment staat er trouwens ook een prachtige draaimolen voor kinderen: de carrousel van Kapitein Gustav II oftewel Maarten, een vriend van me die het hele ding zelf bedacht, ontwierp en maakte. En zijn inspiratie haalde hij in Belize, meer bepaald op Caye Caulker tijdens onze reis naar Midden-Amerka vorig jaar (zie hier).

Je ziet hierboven de hamerhaai die hij ginder hoopte tegen te komen op één van onze snorkeltrips. Tevergeefs gelukkig, al heeft hij destijds wel een andere haai van heel dichtbij gezien. Zo dichtbij dat dat beest besloot zijn camera op te eten en enkel het touwtje aan zijn arm heel liet als bewijsmateriaal. Zijn arm en de rest van hem bleef ook heel wel te verstaan. Hij heeft enkel een klein stukje vinger en nagel verloren.

Maar goed, toen ik even later met een wijntje op het terras van de Waanzee zat samen met vriend N. en uitkeek op het MAS, bedacht ik me plots dat ik me op dat moment nu eens écht gelukkig voelde... Zonder speciale reden, gewoon een oprecht gelukkig gevoel. En dat, niets meer en niets minder, doet je alle drukte en dingen in je hoofd helemaal vergeten. Zen... Dus kom maar op, ik ben er helemaal klaar voor!