De enige manier om te komen waar je wilt zijn is te zijn waar je bent...

Ik ben de laatste dagen in een opruimwoede terecht gekomen. 'Goed zo!', hoor ik u denken. Maar er zijn enkele kanttekeningen... Ik ben namelijk niet zo goed in dingen afwerken en pas dan aan iets nieuws beginnen. En die opruimwoede breidt zich bijgevolg zeer snel uit, maar raakt nergens af met als resultaat: complete chaos!

Mijn opruimwoede startte door de buurvrouw. Die kwam namelijk bellen en vragen of ik geen rommel meer had. Ze organiseren hier in de straat een rommelmarkt voor een meisje die een hersentumor heeft. De opbrengst gaat naar haar operatie. Rommel heb ik. Altijd. En dus ging ik alvast halen wat zo klaarstond (overschot van de laatste rommelmarkt) en vloog ik mijn kleerkast in. Het regende ook toen en tja, dan kan je sowieso beter iets binnen doen...
Maar dan gaat de zon schijnen en wil je buiten je kastje afschuren of de tuinmuur schilderen, of er een tekstje opzetten. Ik heb bijgevolg alles gedaan, maar niks is echt helemaal afgewerkt. Want de tuinmuur moet nog overal een tweede laag krijgen, mijn bureau lijkt wel ontploft en er ligt nog steeds een stapel kleren waarvan ik niet kan beslissen of ze blijven of weg moeten. Ik kan u al wel laten zien hoe de tuin er nu uitziet:

Alles wit, maar tweede laag nodig: TO DO!

Of mijn kastje, afgeschuurd in de tuin:

Afgeschuurd... Vernis: TO DO!

De muur buiten op het terras:

De enige manier om te komen waar je wilt zijn, is te zijn waar je bent.

Mijn bureau:

Alles dat opgeruimd moet worden, ligt klaar... Opruimen: TO DO!

En ik weet niet of deze laatste foto er voor u opgeruimd uit ziet. Mocht u oordelen dat het redelijk ordelijk is, kijk dan maar eens naar de hoop papieren op zowel m'n zetel als op m'n bureau... Hetzelfde scenario in de slaapkamer. Ik heb wel twee dozen rommel en een grote zak kleren aan de buurvrouw gedoneerd en die was daar heel blij mee.

Vanmorgen ben ik dan maar met een 'afwerklijstje' begonnen. Dingen die ik moet doen en dingen die ik mag doen als de 'moet-doen-dingen' gedaan zijn. Tot hiertoe hou ik me daar braaf aan, maar ik weet niet of het me zal lukken om met dit schitterend weer binnen op te ruimen... Geef toe dat is een goede reden niet waar? Het erge is echter dat ik steeds goede redenen vind en dat het me tot hiertoe niet zo lukt om tegen m'n eigen natuur in te gaan. Dat ga ik dus ook niet meer proberen. Rommel is prima en impulsiviteit zorgt wel eens voor creativiteit of aangename verrassingen. En waarom zou ik mezelf dan nu verplichten om binnen te gaan opruimen? Wie weet wat ik in de tuin of ergens anders buiten tegenkom... ;-)

Note to myself: De enige manier om te komen waar je wilt zijn, is te zijn waar je bent.