Let's get the world infected!

Een kleine anekdote op deze zondagavond... Ik stond in het avondzonnetje op de tram te wachten richting Merksem en dus thuis. Het was nog steeds heel aangenaam buiten, zelfs in blote benen (jip blote benen!). Een kerel wandelde voorbij het perron en ik was vrolijk, dus lachte ik naar de jongeman in kwestie. Dat doe ik wel vaker, net als 'goeiemorgen' of 'goeiedag' zeggen tegen mensen die ik voorbij wandel. Oudere mensen zeggen het vaakst iets terug. Jongere mensen bekijken je soms alsof je hen net gevraagd hebt welke kleur onderbroek ze aan hebben ofzo. Maar deze jongeman niet, hij glimlachte terug en wandelde verder. Wat later draaide hij zich plots om en kwam hij opnieuw mijn richting uit.
Hij stopte voor me en zei: "Ik werd echt vrolijk van jouw lach en wilde je dat even zeggen. Bedankt!"
Geweldig toch? Ondertussen kwam mijn tram eraan en dus kon ik maar kort reageren en zeggen dat ik het het echt heel leuk vond dat hij me dat kwam vertellen. Eigenlijk vond ik het achteraf jammer dat ik die tram opgestapt was... Want wat maakt nu een tram later?

Het deed me ook aan het volgende gedichtje denken:

Smiling is infectious,

You catch it like the flu,

When someone smiled at me today,

I started smiling too.

I passed around the corner,

and someone saw my grin,

When he smiled I realised,

I'd passed it on to him. 

I thought about that smile,

Then I realised its worth,

A single smile just like mine,

Could travel round the earth.

So if you feel a smile begin,

Don't leave it undetected -

Let's start an epidemic quick

And get the world infected! 

Start! :-)