In het rijke Westen is overleven voor de meeste mensen geen issue meer, maar af en toe twijfel ik daar toch aan. Ik weet dat ik het verre van slecht heb en je hoort me dus ook niet klagen, maar als je erover nadenkt, dan werken wij toch om brood op de plank te krijgen en dus om te overleven? Ik weet het, kort door de bocht, want we kunnen daardoor ook heel wat anders... Maar ik ben van 7:00 tot 19:00 weg van huis en er zijn heel wat mensen die nog een pak meer werken. Wat blijft er dan over? Het gaat natuurlijk ook over keuzes maken en een job kan eveneens veel voldoening geven. Ach, misschien zegt het meer over mijn persoonlijk zoekproces. Wat wil ik eigenlijk echt doen met mijn leven? Wat vind ik belangrijk? Wat maakt mij echt gelukkig?
En als ik in een dergelijk denkproces zit, kriebelt het steeds weer om naar het buitenland te trekken. En dan bedoel ik niet op vakantie, maar echt te verhuizen. En elke keer vraag ik me opnieuw af wat me dan precies tegenhoudt... Moet zijn dat er hier nog dingen te doen zijn voor mij, maar op een dag...
Ik hoor zo vaak mensen zeggen dat ze naar het buitenland willen trekken omdat het daar beter zou zijn. Maar geloof het van iemand die het al 2 keer gedaan heeft; na een tijdje wordt elk buitenland terug binnenland en hangt het er vanaf wat je daar doet en met wie, wat het eigenlijke verschil maakt. Vertrek niet naar het buitenland op zoek naar jezelf, maar vertrek omdat je weet wat je wil en je neemt waar je recht op hebt. De mogelijkheid om jezelf te ontplooien en gelukkig te zijn.
BeantwoordenVerwijderenHelemaal waar hoor en dat bedoel ik net met dat laatste zinnetje en mijn zoektocht naar datgene wat me echt gelukkig maakt...
BeantwoordenVerwijderenMaar Jo, ge moet ook weer ni naar Duitsland verhuizen hé, wie doet dat nu?! ;-)