zondag 2 december 2012

Testosteron of oestrogeen?

Zaterdag en voor de eerste keer sinds lang mag ik van mezelf weer eens uitslapen. Moet er even niks meer. En het gekke is dat net op dat moment het plots minder zwaar voelt en dat blijven liggen niet eindeloos hoeft te zijn. Vrijdag is er een last van mijn schouders gevallen omdat de deadline van het boek waarmee ik bezig ben verschoven is en daardoor heb ik terug wat ademruimte. Ik heb ook enkele afspraken gemaakt die me opnieuw de nodige motivatie gegeven hebben en plots ziet het leven er weer iets lichter uit.

En dus liep ik gisteren in een nieuwe trui (volle vijf euro: leve de' rommelwinkelstraten' aan Brussel-Noord!) vrolijk de trap af... en voelde ik meteen dat het een beetje friskes was (en dat lag niet aan mijn nieuwe trui). Ik panikeer doorgaans niet zo snel en dus stak ik op mijn gemak de was in en wilde ik aan de afwas starten. Het water zelf wilde echter niet mee: ijskoud... Verdekke! Mijn koppig kantje komt dan naar boven en weigert een hulplijn te gebruiken: 'dit los ik zelf op!' Een dikke trui boven de nieuwe trui (ok écht warm is hij niet), laarzen aan en gewapend met wat gereedschap baan ik me een weg richting ketel.
Er knippert een lichtje en ik zie meteen dat de druk van de ketel serieus gezakt is en ongeveer op 0 staat. Hmmm... Duidelijk wat er gedaan moet worden, maar hoe deed ik dat ook alweer? Gelukkig weet een mens heel wat meer onbewust dan bewust en dus vonden mijn handen al snel de juiste handelingen, waardoor er even later weer 1,5 bar op de meter af te lezen was. Yes! Waarvoor heb je nu eigenlijk een man nodig?

Toen ik binnen de ijskast open trok, was dat echter betrekkelijk confronterend: de ijskast van een man! Zo goed als leeg was, op een rotte appelsien en een vervallen pakje room na en bovenin een volledig gevuld schap met pintjes. En ik lust ni eens bier!
Genoeg testosteron voor één dag besloot ik en ik stapte de fiets op om mijn ijskast vol 'vrouwelijke ingrediënten' te proppen. Ik zou later wel zien wat ik ermee zou doen... (verdekke die testosteron!) Ik verlengde mijn dagelijkse twee en een halve minuut voor de spiegel tot vijf en deed iets 'nieuws' met m'n haar, waardoor ik weer wat oestrogeen voelde stromen. Ok...

De rest van de dag (en eigenlijk ook vandaag) heb ik allerlei klusjes gedaan die ik al veel te lang genegeerd had zoals glas naar de glasbak brengen, een bloembak waar al maanden niets levend meer in te bespeuren viel weggehaald, de kaartjes op de kasten up to date gehouden zodat je terug kan zien hoe de kast zelf er eigenlijk uitziet, enz. Ik hem met andere woorden de opruimwoede en mijn oestrogeen vrij spel gegeven!

Maar wat me nog het meeste voldoening gaf (o.a. oestrogeengewijs) was het bezoek aan Fil en Senna in het ziekenhuis. Ik vond het zo erg dat ik er een lange tijd niet meer geweest was omdat ik twee weken half en half ziek geweest ben en dus niet in hun buurt mocht/wilde komen. Maar ondanks alles, zagen ze er geweldig uit! Gegroeid en allebei waren ze heel vrolijk, al kan Fil nog steeds zijn keel open zetten en het is heel frustrerend dat je dan geen idee hebt wat er aan de hand is, laat staan dat je weet wat je kan doen om hem te troosten. En Senna kijkt nog steeds af en toe heel serieus en wat je ook doet, ze lijkt dan dwars door je heen te kijken en negeert je volkomen. Twee karaktertjes, dat is duidelijk! Maar wat mij het allermeest opvalt is dat het twee gelukkige, sterke en vrolijke kindjes zijn die het geweldig vinden als je met hen op wandel gaat of speelt of als ze gewoon bij je op schoot zitten.

Fil en Senna: jullie staan er goed op! En Bo, jij ook hoor... 

Ik heb Senna voor de eerste keer patatjes gegeven en dat ging, gezien de omstandigheden, eigenlijk verbazend goed! Ze heeft meer dan de helft van het kommetje opgegeten, al hing ze zelf ook tot achter haar oren vol met wortelpuree... Ik vond het fantastisch en was helemaal trots! Ook op Fil die meer en meer begint te brabbelen en lachen. Ik kan de druk weer even aan, kan weer ademen en ben vooral een fiere meter en tante Fie...

En dus nu mijn testosteron- en oestrogeengehalte weer op peil zijn, kan ik zonder probleem weer rommel maken én bleiten met Grey's Anatomy ofzo...

1 opmerking: