woensdag 26 december 2012

I'm so me!

Maandag, een dag voor kerstmis en nog geen kado's. Verdekke! Timemanagement is nooit één van mijn sterke punten geweest... 't Is natuurlijk ook niet eerlijk om aan het begin van je vakantie alle kado's klaar te moeten hebben. Ik heb altijd massa's ideeën en inspiratie, maar als het puntje bij paaltje komt is er teveel in mijn hoofd en komt er niets bruikbaars. Of teveel en kan ik niet kiezen. Ik denk vaak ook gewoon teveel na over de kleinste dingen, waardoor ik geen stap verder geraak.
Ik besloot om richting koekenstad te trekken voor inspiratie en in de hoop dat ik om zou kunnen met mijn onvermogen om te kiezen en te beslissen.
Ik stapte de eerste tram op die aan kwam en ik ging er weer af aan de Meir. Ik had nog niet bedacht welke winkel ik eerst zou binnen gaan, toen plots de Banier in mijn hoofd plopte. Die zou het in eerste instantie alvast worden... Doelgericht stapte ik vervolgens verder, blij dat ik alvast dit met mezelf had kunnen besluiten. Onderweg kwam ik twee straatvegers tegen met een kerstmuts op hun hoofd. Ze floten opgewekte kerstdeuntjes en wensten iedereen die hen passeerde een vrolijk kerstfeest. Ik werd er instant blij van en wenste hen dus hetzelfde toe. En hun aanstekelijke enthousiasme zette me aan om te beslissen dat ik die dag niet te ver na zou denken en niet zou hoeven kiezen. Na!

Het was een drukte van belang in de stad. Ik was duidelijk niet de enige met een kadoprobleem. Gelukkig zijn de meeste mensen niet zo gek om nog zelf aan het knutselen te slaan en was het bijgevolg betrekkelijk kalm in dé knutselwinkel van 't stad, de Banier. Ik heb nog een verleden aan die winkel hangen en dus kreeg ik plots een aanmaning in mijn oor gefluisterd omdat 'de winkelmevrouw' honger had en ik dus moest voortdoen. Dat maakte mijn queeste er enkel makkelijker op en voor ik het goed en wel doorhad stond ik met mijn armen vol (knutselspullen en enkele spelletjes) aan de kassa. Kiezen en twijfelen en overwegen moest zoals gezegd vandaag niet!


Wat later passeerde ik een schoenwinkel. Gevaarlijk in een bui als deze... Ik moest zelfs geen redenen bedenken en dus wandelde ik even later met een mooi paar knal rode botjes naar buiten. Kado voor mezelf had ik al! Ik moest nog eten voor die avond scoren en dus wilde ik de Albert Hein op de Groenplaats binnenwandelen. Wat verder zag ik echter een goede vriendin. Ik twijfelde dus zoals afgesproken niet en liep breed lachend haar richting uit. Na een babbeltje wandelde ik verder richting mijn favoriete kledingmerk... Ik was de Albert Hein nu toch al gepasseerd... Ik  koos in een recordtempo drie dingen uit de rekken en die werden voor mij klaar gehangen in het pashokje. Luxe. Ik paste ze alle drie. De winkeljuffrouw deed echt haar best door me te complimenteren hoe goed de broek me stond en dat het kleedje met hakken zelfs nog mooier zou zijn. Ze had het zichzelf kunnen besparen, want ja, ik moest niet kiezen en dus kocht ik alle drie de dingen die ik gepast had: een broek, een kleedje en een trui. Winkelen was zelden zo fijn geweest! Tenslotte zocht ik nog eten uit, even goed zonder al te veel nadenken en toen was het plots op. Ik was het winkelen beu en vertrok dus weer richting thuis. Misschien gelukkig maar...

Toen ik aan de Groenplaats de metro in wandelde, zat er een man in zo'n kotje van de Lijn verveeld kruiswoordraadsels in te vullen. Telkens wanneer iemand hem iets vroeg, keek hij verstoord op en wees hij afwisselend naar links of naar rechts. Het was geen vrolijke of inspirerende figuur, maar toch deed hij me glimlachen. Stel dat ik hier nu afgestapt was en hem aan het begin van mijn 'koopmiddag' gezien had in plaats van de twee vrolijke straatvegers? Was ik dan even toegeeflijk geweest voor mezelf? Had ik een even fijne middag gehad? Ik had misschien wel minder geld uitgegeven?

En daar zijn we weer, aan het nadenken over de kleinste dingen... Ach ja, je kan jezelf nu eenmaal niet veranderen in een middag. En eerlijk, dat zou ik niet eens willen! Zo'n middag niet te veel nadenken levert misschien mooie kleren en schoenen op, maar mijn verwondering en dagdagelijkse nieuwsgierigheid brengt me veel meer... I'm so me!


We mogen met Kerstmis al eens met cliché's op de proppen komen, niwaar? En dit liedje maakt me gewoon altijd vrolijk. Niks aan te doen... I'm so me.

3 opmerkingen:

  1. Lieve Sofie,
    Vreemd. Ik heb deze nacht van je gedroomd. Je lag op je buik op een immens grote badhanddoek die echt wel heel het strand leek te bedekken. Ja, je gelooft het nooit, maar het is echt waar, in feite lag iedereen te zonnebaden op jouw handdoek en je vond het fijn. Kinderen hinkelden erop, kropen eronder en speelden spookje, een gezette oude dame zette haar poep voorzichtig neer op een gespikkelde paddenstoel op maat, baders droogden zich af met de sprookjesfiguren sneeuwwitje en klein duimpje, een paar yuppies keuvelden erop los in een zwembadgrote asbak, en her en der wikkelden zonverliefde koppeltjes zich er samen in tot mummie vol leven. Met zijn allen op jouw zachte handdoek, je had het moeten zien. En jij lag daar op je buikje, een strooien hoedje op je hoofd, met het mooiste veelkleurig badpak aan dat ik ooit gezien had, een grasspriet wiebelend in je mond, je handen ondersteunden je hoofd, je ogen genoten met volle teugen en je zag dat het goed was. Op handen en voeten kroop ik als in een vertraagde film naar je toe. Je keek me vertederend aan met je bloedmooie ogen, je straalde zoveel warmte uit. Een ongekende gloed vervulde mij. Heel dicht bij je gekomen streelde ik met mijn linker wijsvinger teder van onder jouw neusje over te bovenlip, je onderlip tot op je kin…en plots spatte je uiteen als een zeepbel. Ik zat nog alleen op het strand, alles en iedereen was verdwenen. Het gejoel was opgenomen in de stilte, er was slechts nog een einder en misschien nog een meeuw op de reling van een schip dat voer naar verre landen, ik droomde van een nieuw begin. Plots stapte jij me voorbij, zeepbellen blazend, je wenkte heel even, blies een geweldig grote zeepbel en kroop erin. Je vroeg me of ik de zeepbel over het strand wou rollen. Je gierde het uit van plezier en weerom plots steeg je op…. Toen werd ik wakker en waande me tot vanmiddag in ene droom.
    Dit wilde ik op tweede kerstdag even met je delen Sofie.
    Be so you, you’re a wonderful dream!
    lieve groetjes,
    mister big

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Als zo'n boodschappen enkel verstuurd kunnen worden omdat het een 2de kerstdag is, dan kies ik resoluut voor de invoering van een 3de kerstdag.
    Iemand nog eentje?

    warme thee, Marleen

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Sofie,

    Nu heb ik toch wel juist dezelfde laarsjes zeker! Maar zo'n berichtje krijg ik niet? Das wel jammer :)

    BeantwoordenVerwijderen