Het is stil. Muisstil. Donker ook, want alles wat je ziet zijn de rode cijfertjes van de wekkerradio die fel oplichten in de verder donkere kamer. Als je goed kijkt zie je de omtrek van de grote kleerkast en omdat de gordijnen een ietsie pietsie te klein zijn zie je een smal streepje licht van de straatlantaarn in de donkere nacht. Meestal staat de deur van de slaapkamer open, maar net vandaag had ik die dichtgedaan. Dat denk ik tenminste... Maar ben ik wel thuis? Is dit wel mijn huis?
Ik lig wakker en probeer vooral in mijn hoofd ook wakker te worden. Ik concentreer me dan ook op het minste geluidje en hoor vanalles en mijn fantasie slaat op hol. Toch is het nog steeds muisstil. Mijn hart gaat als een gek tekeer. 'Rustig!', zeg ik tegen mezelf, maar ik schrik zo van mijn eigen stemgeluid dat ik er verder het zwijgen toe doe.
Ik stond net voordien nog op de kantelen van een reusachtig groot kasteel. Overal rondom mij klonk geschreeuw en geroep en het metalige, harde geluid van ijzeren klingen die tegen elkaar geslagen werden met alle hevigheid van de strijd. Er werden kanonnen afgevuurd en af en toe gilden mannen wanneer ze van de metershoge kantelen ter aarde stortten. Boven het grote kasteel vloog een prachtige blauwe draak wiens schubben schitterden in het waterige zonnetje dat door de wolken scheen. Op zijn rug zat een jongeman met een aura van macht rondom zich en zijn zwaard in de aanslag, klaar om toe te steken. Soms riep hij iets en dan vlogen er stralen in alle kleuren van de regenboog uit de punten van zijn vingers. De draak braakte een stroom hete vlammen uit over de aanvallers die tevergeefs probeerden vluchten. Ik schoot, met een rust die ik zelf niet begreep, de ene na de andere pijl af om de mannen met hoge ladders van de kantelen te weren. De draak maakte een ingewikkelde salto in de lucht en nadat hij nog een stroom vlammen losliet op het slagveld, kwam hij recht mijn richting uitgevlogen. Ik deed onwillekeurig een stap achteruit en keek met grote ogen hoe de jongeman zijn hand uitstak terwijl de draak rakelings langs de brede kasteelmuren vloog. Ik pakte zonder nadenken zijn hand en met een soepele beweging trok hij me voor zich op de rug van de draak, die meteen weg vloog buiten het bereik van de schutters onderaan de muren. Hij fluisterde iets in mijn oren dat ik niet kon verstaan. De schubben op zijn rug voelden best ruw aan en het zadel was heel primitief, waardoor ik al snel schaafwonden had aan de binnenkant van mijn dijen. Mijn maag kwam wat in opstand en doorgaans heb ik niet zo snel last van hoogtevrees, maar nu klampte ik me met al mijn macht vast aan de harde stekel voor mij op de rug van de draak. De jongeman probeerde mijn benen met een leren riem vast te binden aan het zadel, waardoor ik niet zou kunnen vallen. Plots klonk er een enorme knal en viel ik al gillend naar beneden...
... en werd ik met een bonkend hart wakker terwijl ik rechtop in mijn bed zat...
Misschien moet ik toch ook maar eens 'gewone romans' gaan lezen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten