Ge moet ervoor zijn...

Alles is uit elkaar aan't vallen hier... Mijn computer besloot na zes jaar onze samenwerking op een nogal ondankbare wijze stop te zetten. Schoorvoetend en tergend traag deed hij wat ik hem vroeg, maar niet zonder de nodige luide protesten en af en toe negeerde hij me gewoon of weigerde hij botweg aan mijn verzoek te voldoen. Ik heb hem dus de laan uitgestuurd en gelukkig heb ik een schat van een vriend die me op computervlak (en ook op heel wat andere vlakken!) al meermaals uit de nood geholpen heeft, waardoor ik nu opnieuw kan computeren zonder frustraties, wachten en lawaai... Nog eens merci bij deze!

Ook mijn haardroger besloot vanmorgen de geest te geven. Vorige week liet ik vier nieuwe banden op de auto zetten en gisteren heb ik mijn fiets binnengebracht bij de fietsenmaker. Vorige zomer herstelde ik de dakgoot, maar blijkbaar niet al te goed, want met dat geweldige weer van de laatste tijd zit ik opnieuw met een lek. En alsof dat nog niet genoeg is heb ik al dagenlang het gevoel dat ik in een glazen bokaal zit. De dingen (en vooral ikzelf) klinken heel anders. Ik voel me permanent verkouden of zoiets en het lijkt alsof er al weken proppen watten in mijn oren zitten...

Maar... voor de rest gaat het prima met mij! Toen ik vannacht om half drie over de brug richting Merksem wandelde, had ik een déja vu en kwam er spontaan een glimlach op mijn gezicht. Ik zie namelijk af en toe mensen te voet op het smalle voetpad over de brug wandelen en dan vraag ik me steeds af waarom zij dat in godsnaam te voet doen! Ik bedacht dan verhalen die dat konden verklaren, maar eigenlijk slaagde ik er nooit in om echt een plausibele reden te vinden. En dan bedoel ik een plausibele reden die ook voor mij zou kunnen opgaan. Dus toen ik gisteren boven op de brug liep al zeulend met mijn fietszak, had ik ongewild een antwoord gevonden. Mijn fiets stond bij de fietsenmaker en omdat ik vandaag niet hoefde te werken wilde ik nog eens mee op café na toneel. Om half drie 's nachts rijden er geen bussen of trams meer en de vélo's gaan maar tot Park Spoor Noord... Voila, daar was mijn eigen plausibele reden!

Ondanks de regen, mijn natte kleedje, verminderd gehoor en beperkte vervoersmogelijkheden heb ik ervan genoten. Genoten door die kleine dingetjes... Ik heb bv. met veel enthousiasme én geduld het concept internet en facebook uitgelegd aan één van mijn collega's bij 13 1/2 en die was daar minstens even blij en enthousiast over. Ik heb gelachen en fijne mensen iets beter leren kennen. Tot slot heb ik ook ondervonden dat mannen af en toe vreemde en soms verontrustende uitspraken kunnen doen. Als iemand u ooit vraagt: "Zeg, Sofie, is dat een knappe?", dan hoop ik niet dat u antwoordt: "Euh, tja, ge moet ervoor zijn..."