Platte vijg en platonische liefde...

En plots gaan we richting herfst... Zo voelt het toch en het lijkt of mijn energiepeil én humeur zich daar feilloos aan hebben aangepast. Dan komt daar nog eens bij dat ik opnieuw gestart ben met mijn opleiding. Ik mocht over naar het tweede leerjaar! Ik had er wel zin in (al was het een beetje met een dubbel gevoel) en vertelde wat over de afgelopen maanden en over hoe het nu was. Vrolijk verzekerde ik iedereen ervan dat het prima met mij ging. Dat ik tegenwoordig wel kon vertellen over allerlei dingen zonder een krop in mijn keel te voelen. En toch prikten er plots weer tranen achter mijn ogen bij de eerste en de enige vraag die ik kreeg... "En wie zorgt er voor jou, Sofie?" Auw... Die had ik niet zien aankomen.

Is het nu daardoor of ligt het echt aan het weer of is er nog een andere reden dat mijn energiepeil plots tot het vriesniveau gezakt is? Geen idee...
Nochtans had ik gisteren een fijne avond. Ik fietste na het werk naar huis en had me voorgenomen om me even in de zetel te nestelen tot het tijd was om te vertrekken naar 'een toneelstuk over alles'. Terwijl ik door het park naar huis fietste zag ik plots mijn petekind en zijn moeder en een aantal andere bekenden uit een ver verleden... Zin-d'erin(g)! Die waren aan het BBQ-en in het park en nodigden mij spontaan uit om hen te vervoegen. Dat deed ik in de hoop dat het mijn energie weer wat zou opkrikken en eigenlijk is dat ook wel wat gelukt. Ook het 'toneelstuk over alles' en de vrienden die mee gingen kijken, deden dat wel wat. Ik heb goe gelachen, Johan heeft mij zijn liefde verklaard (weliswaar platonisch en eigenlijk zelfs dat niet, maar platonisch is gewoon zo'n leuk woord), Vitalski heeft mij bijna ondergespeekt (da heb je op de eerste rij...) en ik moest eens niet alleen naar huis fietsen (op de laatste 100 meter na)! Allemaal 'energiecreeërende' gebeurtenissen en toch voel ik me vandaag zo plat als een vijg en zou ik liever de hele dag in mijn bed doorbrengen...
En pas op, het is niet echt dat ik ongelukkig ben of dat het slecht met me gaat... Nee, ik zit gewoon wat vast in een herfstsfeertje of een seizoensdipje denk ik en ik wil het liefst van al onder een dikke, warme deken naar een filmpje kijken of een goed boek lezen. Met 'n theetje... Of ne warme chocomelk. En wie wil mag altijd voor mij komen zorgen! Of erbij komen liggen, al moet je dan wel aan enkele criteria voldoen...