Lieve meneer de dichter...
Ja, u hoort het goed, in mijn hoofd bent u een 'meneer'. U kan evengoed een 'mevrouw' zijn, maar het is gewoon spannender als u een meneer bent.
Ik wil u om te beginnen bedanken voor het mooie gedicht dat u hier schreef. U hebt mij doen beseffen dat het heel fijn is om een gedicht van iemand te krijgen. U bevestigde mijn overtuiging, namelijk dat het ok is om af en toe verdrietig of ronduit ongelukkig te zijn. U heeft mij verrast zelfs ontroerd met wat u schreef...
Maar meneer de dichter, bovenal heeft u mij (en ondertussen heel wat mensen met mij) geïntrigeerd en uitermate nieuwsgierig gemaakt.
Wie bent u?
U bent voor mij dan ook een persoon geworden. Een persoon die ik zelf verzonnen heb en die niet alleen verschrikkelijk knap is, maar ook ontzettend lief, romantisch, grappig, sympathiek, empathisch, sportief, stoer en ga zo maar door. U zegt de juiste dingen op de goede momenten, u kan mij troosten als ik daar nood aan heb, u bent uiteraard zeer bedreven in de slaapkamer en u hebt een uitgesproken goede smaak als het op kleding (en vrouwen natuurlijk) aankomt. U bent met andere woorden gewoon mijn 'mister Big'. Laat ik u dus even 'mister Big' noemen.
Maar mister Big, ik begrijp dat u na deze uiteenzetting nog minder geneigd bent om uw anonieme identiteit op te geven. Ik heb de lat namelijk veel te hoog gelegd. Geen nood. Dat is mijn fantasie. In het echt is er van mijn 'mister Big' eveneens een hoek af. Dan is het al prima als u gewoon creatief bent en een beetje een mysterie. En dat bent u zonder twijfel! Ik zou zelfs al blij zijn wanneer u simpelweg geïnteresseerd bent in wie ik ben en wat ik doe. En om de drempel helemaal te verlagen, het is al voldoende als u enkel en alleen van het mannelijke soort blijkt te zijn...
Ach, wie maak ik iets wijs, u mag zelfs 'Misses Big' zijn! Ik ben simpelweg veel te nieuwsgierig om meer dan vijf dagen later nog niet te weten wie zo'n fijn gedicht voor mij maakte!
Eerlijk gezegd had ik nooit kunnen denken dat mijn gedichtje je zou verrassen, laat staan een beetje beroeren.
BeantwoordenVerwijderenHoe dan ook, sta me toe je te zeggen dat jouw appreciatie voor mijn schrijfseltje me wederkerig deugd doet.
Ik ben al langer een geabonneerd, geamuseerd maar voor jou onbekend lezer van jouw blog, dat wel, dat ik er iets in zou schrijven was in feite niet het plan. Echter, het ‘gelees’ van ‘Platte vijg en platonische liefde’ ontaardde al snel in het ‘geschrijf’ zonder gedraal van het gedichtje. Het was alsof de meest begeerlijke gefantaseerde muze iets in deze ‘meneer’ (haha, dus toch) de woordjes in één pennentrek deed vloeien.
Ja, het is waar, een gedicht dat voor (maar ook door) je geschreven wordt, het is wel iets, besefte ik plots toen ik mijn ‘opmerking’ op jouw blog ‘publiceerde’ met één piep van de muis. Even gedicht uit het hart voor je kunnen zijn gaf zo’n gevoel van ‘huiverend gelukkig’ als een kind dat een kaarsje uitblaast op zijn eerste verjaardagstaart.
Dus …vraag ik me nu af of ik dít nu wel moet schrijven in plaats van gewoon te zwijgen, het mysterie van het gedicht zo nodig moet ontkrachten door wat overdachte proza op je los te laten, laat staan me seffens misschien laat verleiden mijn identiteit prijs te geven. Zal ik kiezen voor dit weliswaar kortstondig genieten maar evenzo de zekerheid in het even iets voor jou te hebben betekend en dan ongemerkt oplossen in het virtuele, of het ongewisse van het langdurige gelukzoeken tarten en het laten gebeuren? Het kleine geluk des levens koesteren of het nastreven van grote dromen?
Hoe puur en authentiek laat je je weer lezen in ‘Misses Big’, lief nieuwsgierig ongeduldje dat je bent, langer dan zeven dagen mag ik je niet op de proef stellen. Hoe vertederend te lezen hoe je eigen ideaalbeelden woord na woord verrealiseren in een verborgen hunker naar een klein stukje gelukzalige contente werkelijkheid vol compromissen, en ja, eigenlijk wil je gewoon weten wie ik ben.
Zullen we het vandaag maar laten bij de gedachte dat ik een ‘man’ ben? En dat ik geïnteresseerd ben in wie je bent en wat je doet, dat zal al wel duidelijk zijn, niet?
Is dat voor even genoeg werkelijkheid, zal ik misschien volgende keer weer gedichtje voor je zijn
Wauw, spannend zeg ;-)
BeantwoordenVerwijderen... pfffff ....
BeantwoordenVerwijderenOké, hier kunnen de mensen van 'thuis' nog iets van leren. Vanaf nu schakel ik over naar een nieuwe episode van mister big!
BeantwoordenVerwijderenhe sofie,
BeantwoordenVerwijdereninderdaad mooi gedicht;
toen ik het las kreeg ik ook weer zin om te schrijven.
ik doe t nog wel een keertje,
pap,