Prachtig geweld...

Ik heb net een half uur uit mijn dakraam gehangen. Mijn oorspronkelijke doel was eigenlijk om nog eens even met de buren te lachen. Die zijn er namelijk in geslaagd zichzelf te overtreffen. Hun tuin ligt er zelden netjes bij, maar nu is het echt ongelofelijk. Je ziet geen tuin meer. En dus ga ik af en toe piepen om weer even te grinniken en verder te doen met wat ik bezig was.

Maar toen ik nu uit het raam keek, werd mijn blik meteen door iets anders getrokken. Wat verderop was het serieus aan het onweren en dat was een prachtig spektakel! Vuurwerk was er niets tegen. Ik grabbelde meteen naar mijn camera en probeerde de bliksem te trekken. Al gauw raakte ik vreselijk gefrustreerd, want de bliksem trekken is verschrikkelijk moeilijk! Je ziet het pas goed als het wat donkerder is, maar wanneer je dan zonder flits trekt, dan is de sluitertijd zo groot dat de bliksem al lang weg is of 'blury' wordt. Amateur talk, dat hoort u wel...
Koppig als ik ben bleef ik proberen. Ondertussen was ik ook niet meer de enige toeschouwer. De buren van enkele huizen verder hadden mij gespot en vreesden eerst dat ik hen op de gevoelige plaat wilde leggen, maar ze begrepen al snel dat zij niet het doelwit waren. En ook mijn rechterburen, slaagden erin om hun 'tuin' in te geraken en luid de rest van de familie op de roepen. "Bliksem!!! Onweer!!! Kom kijken!!". Nadien werd dat ook nog in een andere taal herhaald...

Ik vond het mooi... Echt, ik heb genoten. En het is me ook gelukt om een prachtige foto te trekken. Tenminste, dat vind ik zelf. Aan u om te oordelen:

Het zicht vanuit mijn dakraampje...

Soms lijkt het alsof de natuur ons iets probeert te zeggen. Ik weet niet of jullie wel eens hetzelfde gevoel hebben, maar mij lijkt het dat we meer en meer (of misschien dichterbij) met sterke (en soms zelfs speciale of angstaanjagende) natuurkrachten te maken hebben. Pukkelpop, het onweer in Leuven dat alles pikdonker maakte rond 10 uur 's morgens, overstromingen, ... En dan heb ik het enkel over België en de laatste paar weken. Alsof moeder natuur ons wil laten weten dat zij nog steeds de baas is. Dat we wel mogen denken dat we 'almighty' zijn, maar als het erop aan komt kunnen we niets beginnen tegen de kracht van de natuur. En wat doen wij dan? Wij zoeken zondebokken. Zoals bij Pukkelpop. Terwijl het overduidelijk is dat hier enkel en alleen de natuur aan het werk was. En toegeven dat we daar niet tegenop kunnen, tja dat is wel een beetje angstaanjagend...

Veel mensen zijn bang van onweer en zelfs dieren worden er onrustig van. Heel begrijpelijk. Maar op de één of andere manier werkt het bij mij omgekeerd. Ik wordt er rustig van en ik kan enkel met ontzag kijken naar zoveel geweld in de lucht. En natuurlijk (het woord zegt het zelf...) brengt zo'n onweer of een andere 'force of nature' af en toe veel angst, verdriet, miserie en pijn met zich mee. Maar in dit geval was het geweld simpelweg prachtig...