Nog nooit duurde het zo lang tussen twee berichten. Ik vroeg me af hoe dat kwam en eigenlijk wist ik het niet meteen. Druk is het altijd en ok de ene keer al drukker dan de andere keer, maar toch. En het is ook niet zo dat ik niks meer te vertellen heb. Ik denk dat het voornamelijk te maken heeft met het samenwonen of beter het niet meer alleen wonen. Als je alleen woont leef je op je eigen ritme en heb je bepaalde gewoontes. Ik at bv. zelden aan tafel. Meestal zat ik in de zetel voot tv of liep ik terwijl rond nog allerlei dingen te doen. Geen zittend gat... Maar als je met twee bent ga je wel aan tafel zitten en doe je zelfs moeite om de tafel leeg te maken of gezellig te dekken. En als je beide drukke agenda's hebt, is het soms niet zo vanzelfsprekend om nog een moment met z'n twee te vinden en als je dan eens samen thuis bent, dan is het natuurlijk niet de bedoeling om de hele avond achter de computer te gaan zitten. Het is ook simpelweg wennen aan dingen en een nieuw ritme vinden dat voor ons beiden werkt.
Daarnaast startte ik vorige week ook met mijn opleiding waar ik vanaf nu vier jaar aan vast hang. Ik heb er veel zin in, maar het zal er niet minder druk op worden. Ik ontdekte eveneens dat halftijds werken niet persé zoveel meer tijd creeërt gek genoeg. In de eerste plaats komt natuurlijk de therapieopleiding in de plaats en daarnaast ben je dan gewoon vaak met dingen bezig die anders blijven liggen en heb je nog niet echt veel meer tijd om je met iets anders bezig te houden.
Neem nu vandaag. Dit weekend was best een vermoeiend weekend, onderandere omdat mijn petekind weer eens kwam slapen. En die besloot er 's nachts een feestje van te maken. Vanaf een uur of 12 tot 3 à 4 uur heeft hij liedjes liggen zingen of in brabbeltaal hele conversaties met zichzelf gevoerd. Met tussenpozen waarin het even stil was, maar dan klonk plots weer 'Oeioeioei'... Echt grappig en soms moesten we ons inhouden om niet hardop te lachen, maar goed het grappige is er na een kwartiertje ofzo ook wel af... En wanneer meneer om half acht 's morgens (we kregen een uurtje kado!) weer rechtop in zijn bed staat is het helemaal niet grappig meer.
Maar dus besloot ik vanmorgen eerst even uit te slapen... Nadien was insteken, opruimen, naar de winkel, merken dat de digicorder kapot is, telenet bellen, enz. Op de middag kwam mijn tante eten, afwassen, opruimen, een andere tante zou nog langskomen met een mat die zij niet meer nodig had en plots is het vijf uur! Ik ging zoveel doen... En zo gaat het altijd. Andere dingen dan, maar er blijft zelden veel tijd over om die dingen te doen die je eigenlijk wilde te doen.
Ik zit wel weer te schrijven en daar ben ik blij om. Want eigenlijk doe ik dat echt graag. En ik kreeg al heel wat opmerkingen 'Ik mis uwen blog zenne!' (waarvoor dank!), maar merk nu dat ik het zelf misschien nog wel het meeste mis. Dus op de planning staat nu nog enkel: een nieuw ritme vinden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten