maandag 15 november 2010

Puerto Burritos en proteïnen in de taart...

We zijn eergisteren de familie van Charlotte gaan bezoeken in Puerto Barrios (Guatemala). Dat was absoluut een belevenis! Charlotte heeft hier een jaar gewoond bij een gastfamilie en die wilde ze nu terug opzoeken.

Misschien eerst even kort iets over mijn reisgenoten... Charlotte kende ik nog niet voor de reis, maar dat is snel veranderd, omdat Maarten nogal eens graag op zichzelf is... Ik ben dus alvast blij dat zij erbij is!
Zoals iedereen heeft ook Charlotte gekke trekjes en een voorbeeld daarvan is ´de was´. Wanneer we onze was ergens gaan afgeven om te laten wassen (logisch), schrijft Charlotte in haar boekje hoeveel sokken ze meegegeven heeft, hoeveel broeken enz. Achteraf kan ze dan controleren of alles terug is. Ik had niet door wat ze aan het doen was, toen ze plots zei: "Varia: drie!"... En varia daar hoort dan een handdoek onder of een laken enz. Hihi...
Maarten is Maarten. Hij loopt meestal tien meter voor ons, stuurt 100-den kaartjes (voornamelijk naar meisjes), kan niet stilzitten en verzint soms de grappigste woorden, al is dat niet zijn bedoeling... Puerto Barrios wordt in een handomdraai Puerto Burritos! En dus op de duur zeg je dat dan ook maar...


Puerto Burritos dus! Niet meteen een toeristische trekpleister, maar wel het leven zoals het is ten voeten uit. De familie bestaat uit Mami, papa Mario, Carla, Isabel en Valerie. Er lopen nog mensen in en uit, maar laten we het hier even bij houden. Charlotte is vroeger samen geweest met een jongen van ginder en die wilde ze dus graag opnieuw opzoeken. Daar had de familie echter een andere mening over... Niet alleen Charlotte werd dat meteen duidelijk gemaakt, maar ook Maarten en ik werden op de pijnbank gelegd. We waren toch geen slechte invloed voor haar? En waarom was Maarten zo stil? Ah... hij woont alleen, daarom! Zij hadden ook een nicht die alleen woonde en die had dat ook. Ik heb maar gezwegen over mijn situatie, anders had ik zo hun theorie onderuit gehaald.
Die bewuste jongen had ondertussen namelijk een andere vriendin en die was zwanger. En heel het dorp wist dat. Ze wisten ook meteen gringa Charlotte te vinden om haar te vertellen dat hij nu iemand anders had. Een kindje van vier bv. Geweldig!
´s Avonds wilde Charlotte nog even iets gaan drinken met haar vrienden van ginder. Omdat ik de gesprekken aan tafel al moeilijk kon volgen, ben ik thuis gebleven. Terwijl ik me wilde omkleden, kwam ´la mama´ de kamer binnengestormd en kreeg ik opnieuw een spaanse stortvloed van woorden, want ik was per slot van rekening psycholoog. Ik heb maar braaf geknikt, de helft snapte ik toch niet. En ´s morgens aan het ontbijt was het gespreksonderwerp nog steeds niet veranderd. Ik moest ook gaan zitten waar ´la mama´ wees en eten was verplicht. Steeds kwam er weer taart of cake of nog iets dat je dan moest proeven. Dat heb ik dus ook braaf gedaan. Maarten werd helemaal in de watten gelegd... Een man moet goed en veel eten!

Hygiëne is hier trouwens een breder begrip dan bij ons. In de badkamer kroop er een mega kakkerlak over de zeep, onder het bed zag ik nog net een muis wegschieten en op de taart die we verplicht moesten eten kropen ongeveer  10.000 mieren... Proteïnen noemen ze dat daar. Ach ja! Gelukkig kunnen we wel tegen een stootje!

4 opmerkingen:

  1. Wat is er mis met zo'n was-lijstje? Doe ik ook altijd! ;-) xx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Daar verschiet ik nu niks van sé... :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Amai Sofie, ik krijg de tranen in mijn ogen (vooral van 't lachen) als ik dit nu terug lees, zalig!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zo lang geleden al! Lijkt niet zo... Time flies! En het was idd echt grappig daar! Herinner het me alsof het gisteren was...

      Verwijderen