Net vandaag besloot ik opnieuw met de fiets te gaan. Ook net vandaag besloot iemand dat het tijd was voor een winterse bui en dat natuurlijk ook net toen ik op weg naar huis vertrok. Maar toegegeven, het had ook wel iets... Af en toe was het best glad, waardoor ik 'Terlenka broek' van Bart Peeters drie keer achter elkaar gehoord heb. Mijn MP3-speler zat namelijk in mijn broekzak en telkens wanneer ik me recht probeerde te houden, drukte er blijkbaar iets tegen het 'terug-knopje' (of hoe heet dat ding?)... Laat (ik was pas om 20 uur thuis), kletsnat en met bevroren tenen ben ik thuis gekomen (gelukkig in een behaaglijke warmte)... en meteen aan de slag gegaan!
't Is een cliché, maar zoals (bijna) alle clichés klopt het wel... Een opgeruimd huis zorgt vaak voor een opgeruimd hoofd. En er stond hier nog steeds een half uitgepakte koffer, de keuken leek nog steeds ontploft (die heb ik gisteren met succes genegeerd!), de kleur van het tafelblad van zowel keuken als living kon je niet meer onderscheiden en een was die al een week kurkdroog is, hing nog steeds aan het droogrekje. Ik moest nog eten maken en wilde graag in bad. Grappig, maar hoe minder tijd je hebt, hoe meer je gedaan krijgt. En het kost je zelfs minder tijd én moeite! Want twee uur later ziet het er hier heel anders uit, heb ik gegeten, ben ik in bad geweest én voel ik me eigenlijk niet eens moe... Misschien moet ik maar een workaholic worden en elke dag pas om 20 uur thuiskomen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten