Aangekomen!

Ik ben een "mensen-mens"... Ik trek voornamelijk foto's van mensen (waar anderen eerder foto's trekken van alles behalve mensen) en ik denk niet dat ik gemaakt ben om alleen op reis te gaan. Ik ben een sociaal wezen ten voete uit. Werk of deadlines geven me zelden of nooit stress, mensen doen dat wel. Ik ben psychologie gaan studeren omdat ik me zo vaak af vroeg waarom mensen doen wat ze doen. Dat vond en vind ik enorm boeiend en fascinerend. Ik kan uren op een terrasje zitten en gewoon naar mensen kijken.
En toch snap ik vaak nog steeds niks van mensen. Toch heb ik op reis eigenlijk geen mensen gemist. Toch mis ik nu 'het buitenland' en 'het reizen' en niet zozeer de mensen daar. Toch ben ik soms echt graag alleen.

En toch is dit één van mijn favoriete foto's van de reis. Als ik deze foto zie, komt meteen weer de hele omgeving en de sfeer en het gevoel van toen boven. Het was 's morgens heel vroeg en we waren tijdens onze jungletocht de tempel op geklommen om naar de zonsopgang te kijken. Nog een beetje moe na een koude en niet zo'n geweldige nacht, maar de kleuren in de lucht, de mist die er hing,  de kreten van de 'howler monkey's' en de gedachte aan het komende 'pancake-ontbijt' zorgden voor een heerlijk 'zen-gevoel'... En dat alles komt veel makkerlijker terug met deze foto dan met één van die prachtige zonsopgang zelf. De mensen...

Gisterenmiddag was ik plots 'weer terug in België'. Van de ene op de andere moment, echt gek eigenlijk. Ik had weer vrede met mijn job en alles wat daarbij komt kijken. Ik vond weer energie om 's avonds weg te trekken en ging weer laat slapen. Ik miste de stad (Antwerpen dus, al zou ik ook kunnen leven in Stockholm, New York of Barcelona) opnieuw en niet meer in de eerste plaats de jungle of de 'chickenbus'. Ik kon eindelijk mensen laten weten dat ik terug was en opnieuw berichtjes sturen en plannen maken. Alsof je ziel meer tijd nodig heeft om die oceaan over te steken...