Een boulet special en een vriendelijk woord alstublieft...

Ik ben onrustig, verschrikkelijk onrustig! Ik zit aan tafel te eten en sta recht om een boek te pakken, want gewoon zitten en eten, dat lukt mij al lang niet meer. Ik sta dus op, doe de ijskast open en vraag me af wat ik nu weer wilde pakken... Wanneer mijn frank valt en ik de ijskast dus sluit om naar de salontafel te wandelen, waar mijn boek ligt, passeer ik de computer en zie ik een nieuwe mail die ik begin te beantwoorden... om me midden in die mail te herinneren dat ik aan het eten was. En dus ga ik terug aan tafel zitten... zonder boek. Wat is er mis met mij?

Vorig weekend werd ik ziek en de dokter wist me te zeggen dat ik moest rusten. Dat klopte als een bus en ik voelde het ook, maar ik kon het niet. Ik had een opleidingsdag die ik niet wilde missen en heel wat cliënten die ik niet in de steek kon laten. Ik vertelde de dokter dus maar dat ik mijn best zou doen, maar dat ik wel naar de opleiding zou gaan en dat ik ook zou gaan werken. Dat een briefje dus niet nodig was. Hij antwoordde lachend: 'Prima, dan zie ik u snel weer!' Hoewel ik erom moest lachen, kwam er ook een stukje onrust piepen. Hij had gelijk. Waarom kan ik niet stop zeggen? Wat is er toch mis met mij?

En tijdens die laatste opleidingsdag kwam de druppel wat onrust betreft. Ik kwam een stukje van mezelf tegen dat me nu recht in de ogen kijkt en uitdaagt. Het is een stuk dat me kwaad maakt op alles en iedereen rondom mij. Irreëel kwaad. Ik wil roepen en tieren en slaan. Ik wil ruzie zoeken en als een razende om me heen slaan...
Mijn oma Lisette hield vroeger haar oud servies bij en wanneer ze kwaad was, ging ze naar de garage en smeet ze één of enkele van die borden kapot tegen de muur. Geweldig vind ik dat. Het troost me ook die gedachte. Misschien is het daardoor dat ik servies niet kan wegdoen, dat ik het bijhoudt achter in het tuinhuis.
Maar ondanks mijn razernij gooi ik niets kapot en blijf ik gewoon even kwaad. Dat mag. Ik heb gelukkig goede vrienden die ik kan vertellen dat ik kwaad ben en die me begrijpen, zonder al te veel uitleg. Want uitleg die heb ik niet. Ik wil niets meer moeten uitleggen. Ik wil eigenlijk vooral rust. Rust en een knuffel of een vriendelijk woord. En gelukkig is er dan nog de meneer van de frituur...

Ik bestelde een mini pakje frietjes en een boulet special en de meneer van de frituur vroeg vriendelijk of ik zout op de frieten wilde waarop ik mijn hoofd schudde. 'Een gezond meisje!' was zijn reactie. Dankuwel meneer van de frituur...