Soms krijg ik mezelf niet in gang. Die knop omdraaien en starten met wat me nu te doen staat, namelijk solliciteren. Maar het lukte niet zo... Ik vond de knop niet. Op zich nog geen probleem natuurlijk. Woensdag vorige week was mijn laatste werkdag in Leuven, vrijdag zat ik al bij de hulpkas om alles in orde te brengen en we zijn dus nu ongeveer een week verder, dus nog geen kalf verdronken.
Ik ben soms ook wat streng voor mezelf en toen mijn moeder me zei dat ik mezelf toch gerust een weekje rust mocht geven, besliste ik haar advies te volgen. Ja, af en toe doe ik dat eens...
En dus moest ik van mezelf deze week nog geen 'sollicitatiedinges' doen. Het grappige is dat wanneer die druk van jezelf dan wegvalt, het plots vanzelf gaat.
Vanmorgen opende ik m'n mailbox en vond ik een mail van de VDAB met een jobaanbieding voor 'voltijds docent Arabisch'... Hmmm... Ik besloot alvast mijn VDAB-dossier eens te bekijken en aan te passen waar nodig, want ik ben nu wel flexibel en niet bang voor een uitdaging enz., maar Arabisch... 'Salam Aleikum' zou nog net kunnen, maar als die studenten dan antwoorden met 'Aleikum Salam' (want dat hoort zo...), dan zou het toch even improviseren worden....
Dossier aangepast, CV aangepast, wat jobs gezocht zonder al te veel resultaat en plots zat ik voor op mijn eigen intern schema! Ideaal... En dus nu kan ik zonder schuldgevoel weer verder solitaire spelen! En gek genoeg is dat dan plots niet interessant meer. Want het mag. Gelukkig! Ik heb zo'n hekel aan het gevoel dat ik niet kan of wil stoppen met zo'n dom spelletje, maar tegelijk m'n tijd verdoe.
Ik ben dus gestart en eens gestart kan ook al de rest mee, de to-do-lijstjes die hier nog steeds lagen, het plannen van de komende dagen en weken, kado's bedenken en knutselen, rustig een theetje drinken en een tweedehands autootje zoeken... En och, als dat allemaal toch niet lukt, kan ik nog altijd Arabisch gaan geven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten