Vallende sterren

-Dit stukje schreef ik een tijdje terug, maar werkte het nu pas af...-

Het was al donker en als ik naar boven keek, zag ik duizenden sterren. Af en toe zelfs een vallende ster. Ik zag zelfs één keer een soort meteoor (je zag echt een brandende bol en hij was groter dan de gemiddelde ster) die viel met een staart erachter die wel in brand leek te staan. Prachtig. Ik heb hier al wat 'af gewenst'.

De kok kwam het driegangendiner aankondigen met bijpassende wijnen en iedereen schoof aan. Er stonden lampjes op de lange tafel buiten en omdat het 's avonds nog best koud was, kwamen ze een schep warme kolen onder je stoel leggen. In het begin is dat wat onwennig omdat het lijkt alsof je stoel in brand gaat vliegen, maar al gauw wordt het heel aangenaam warm. Er kwam een voorgerecht en wat later mochten we aanschuiven we aan voor het hoofdgerecht. Af en toe kwam er iemand stiekem wijn of water bijvullen. In het donker rondom hoorden we allerlei bushgeluiden. Een nijlpaard, kwakende kikkers, vogels die ruziemaken en bavianen in de bomen boven de tenten.

Enige tijd geleden werd er stroomopwaarts een enorme krokodil gevonden die waarschijnlijk door een nijlpaard met een slecht humeur aan zijn eind gekomen is. Er was die avond ook veel beweging in het kamp. Een groep bavianen besloot de nacht door te brengen in de bomen van het kamp, enkele olifanten braken de boel af door bomen en takken zo te buigen om de bladeren eraf te kunnen eten tot ze kraakten of zelfs barstten. In de verte (hoewel het redelijk dicht bij het kamp blijkt) hoorden we af en toe een leeuw brullen op zoek naar compagnie. Dat was een nieuw geluid voor mij. Die middag ondekten we twee mannetjesleeuwen op een paar minuutjes van het kamp. Een jonge, sterke leeuw met mooie manen en een oudere leeuw met een een karaktervolle kop, maar hij leek wat ademhalingsmoeilijkheden te hebben en zag er verder ook niet al te gezond uit. Het was voor mij de eerste keer dat ik een leeuw zag hier.

Terwijl we wat napraatten na het diner, vroeg Shaun of ik mee op zoek wilde gaan naar de leeuw die we net hoorden brullen. Hij was in de buurt. Definitly. Carl, Holly, nog een koppel en hun zoon, Shaun en ik. Elcke zou bij de kinderen blijven. We waren nog geen 10 minuten onderweg of daar was hij al. 

Hij lag in het midden van de weg en leek niet in het minst geïntimeerd toen wij eraan kwamen rijden, ik daarentegen... Af en toe deden we al het licht uit en hoewel dat prachtig is met enkel de sterren en de geluiden van de nachtelijke bush, werd ik na een tijdje toch een beetje zenuwachtig. Lag die leeuw daar nog steeds? Of stond die nu op enkele centimeters van de auto? Het bleek steeds het eerste te zijn, maar toch... Je weet het nooit hier. En 's nachts rijden is iets heel anders dan overdag, dat werd me al snel duidelijk.

Na enkele foto's had hij genoeg van het poseren en vertrok hij. Wij gingen dan maar op zoek naar de dode krokodil, want die zou volgens Shaun zeker bezoekers lokken. Niet veel later zagen we die plots voorbij drijven. Om de één of andere reden was die blijkbaar op drift geraakt en het was dus echt toeval dat we hem zagen voorbij drijven. Shaun haastte zich verder omdat hij hoopte dat hij ergens zou aanspoelen of misschien kon hij hem zelfs wel aan land trekken. Jep, sure! In een rivier stappen waar je zo op het eerste zicht al vier nijlpaarden en dito krokodillen in ziet zwemmen. Toen we wat verder met de auto tot net aan de oever gereden waren, kwam de krokodil de hoek om gedreven. Het bleek echt een enorme krokodil, misschien wel de grootste die ik ooit zag. Iedereen helemaal opgewonden en wijzen en in overdrive tot plots een nijlpaard uit het water komt gevlogen en de krokodil op de oever smakt. Stilte. En toen kwam de overdrive in het kwadraat. What did just happen?!? Did anyone film that? Oh my God! En meer van dat. Het nijlpaard zag snel in dat hij zich had aangesteld en zijn prooi al behoorlijk dood was, dus hij droop even snel af als hij de aanval ingezet had. Ongelofelijk. De natuur op zijn best.

Toen we goed en wel hersteld waren van alle emoties, besloot Shaun om opnieuw op zoek te gaan naar de leeuw. Die hoorden we nog steeds af en toe brullen op zoek naar zijn maatje. Al snel kwamen we hem weer op het spoor. Hij was op wandel en we wandelden een stukje mee tot hij besloot dat hij er genoeg van had en een pad koos waar we met de auto niet echt konden volgen. Dan maar weer checken of de krokodil, die nu dus op de oever lag, al bezoekers had gelokt. 

Dat bleek het geval. De oude leeuw met de karaktervolle kop. Hij kon zijn fittere broer duidelijk niet volgen en besloot dan maar op de heerlijke geur van dode krokodil af te gaan. Het duurde even voor hij het karkas vond, maar toen hij dat eindelijk deed, begon hij meteen te smullen. Het zag er niet echt smakelijk uit en het rook vooral niet smakelijk, maar dat leek hem alvast niet te deren. Ik daarentegen moest echt mijn best doen om niet te kokhalzen.

Na enkele uren rondrijden en na het zakken van de adrenaline waren we allemaal doodmoe (behalve Shaun die ons dan maar watjes vindt) en besloten we huiswaarts te keren. Uiteindelijk was twee uur een mooi uur en zeker als je weet dat je ritme hier mee met de zon gaat... Om zeven uur ben je dus wakker en om half zeven 's avonds start het geeuwen. 

Terwijl ik naar huis wandelde van Shaun en Elcke's huis hoorde ik hyena's en zag ik boven mij nog steeds duizenden sterren. Af en toe viel er één. Een avond die start en eindigt met vallende sterren... What more could you wish for?