maandag 14 september 2015

The real thing.

We zijn ondertussen zes weken ver en bijna in de helft van mijn Afrikaans avontuur. De tijd gaat snel en ik vraag me soms af hoeveel tijd je nodig hebt om Afrika echt beleefd te hebben. Is drie maanden dan wel genoeg? Om te voelen hoe het is om hier te leven. Welke ervaringen heb je daarvoor nodig? Is het voldoende om veel dieren te zien om echt in Afrika geweest te zijn? Moet je misschien een nacht onder de sterren geslapen hebben? Een 'kill' meemaken? Winter en zomer beleefd hebben?

De winter hier is duidelijk lang achter ons. Een lange broek is enkel nog handig om muggen op afstand te houden en mijn warme pyamabroek daar moet ik maar een andere bestemming voor vinden. Ik ben al mijn kleren momenteel al zo beu dat ik me heb voorgenomen om me in Kaapstad gewoon een nieuwe garderobe aan te schaffen. Mijn haar zou eigenlijk eens geknipt moeten worden en mijn voeten zien permanent zwart van het zand hier. Zelfs schrobben of weken helpt maar gedeeltelijk. Maar goed, olifanten of leeuwen vinden dat doorgaans allemaal niet zo erg.


Sinds gisteren kunnen we weer op game-drive. Door omstandigheden lukte dat een hele tijd niet meer, wat het toch een beetje moeilijker maakte af en toe. De dagen zijn hier soms best lang en een weekend dat bestaat hier niet. Dus als 's morgens de zon op komt, zijn daar ook Nala en Khan en dat blijft zo tot de zon alweer enkele uren onder is. En als er dan geen game-drive is, dan duurt een dag lang. Af en toe betrapte ik mezelf erop dat ik nood had aan iets anders dan kids-duty. Elcke en Shaun deden hun best om het hier en daar makkelijker en aangenamer te maken. Zo ging ik eens met Shaun op night-drive, reden we over de middag even langs enkele leeuwen die hij 's morgens op de game-drive met gasten gezien had en paste hij af en toe op Nala en Khan zodat ik even op mijn gemak kon gaan lunchen of internet checken. Ik moest er dan wel bij pakken dat het huis op stelten stond als ik terug kwam. En meestal lag Shaun dan te slapen en lagen er lege ijspapiertjes en een leeg doosje snoepjes op de grond terwijl Nala en Khan als twee engeltjes breed lachend naar mij stonden te kijken.


Game-drives, dieren tegenkomen in het kamp of terwijl ik naar huis wandel, het reilen en zeilen van een kamp, gaan zwemmen als het bijna 40 graden is met zicht op enkele olifanten, nijlpaarden, impala of kudu of in je bed liggen en naast de canvas muren van je huisje olifanten horen wandelen, eten en ja ook hun behoefte doen. Al die geweldige ervaringen vergeet ik van mijn leven niet meer. 


Een tijdje geleden tijdens een sundowner op een game-drive genoten we van een prachtige uitzicht tot er plots iets tegen mijn hoofd vloog. Impala keutels. Shaun houdt wel van een mopje. Zo legde hij al een berg kolen onder mijn stoel tijdens een diner waardoor ik amper nog op mijn stoel kon blijven zitten, zo heet was die geworden. Toen we gisteren 's avonds een auto tegen kwam die ook naar het kamp moest, maar verloren gereden was en ons dus volgde, reed hij na een tijdje plots naar links, deed al zijn lichten uit en schaterde het vervolgens uit omdat de auto nietsvermoedend rechtdoor reed. En een paar dagen terug speelde hij tijdens het diner een irritant insect achter mijn oor met een lange grasspriet wat ik pas laat doorhad, tot groot plezier van de gasten rondom ons. Shaun.
Maar de impala keutels dus. Die stak hij in zijn mond en vervolgens werd hij even een machinegeweer. Toen ik een gezicht trok, wist Elcke me te vertellen dat ik dat ook eens moest doen. Want je bent pas echt in Afrika geweest als je een impala keutel in je mond gehad hebt. Verdekke. Dat is het dus! En dus heb ik, zonder er verder over na te denken, ook maar zo'n ding in mijn mond gestoken. Het was er snel weer uit, maar ik heb wel raak geschoten. Ik ben dus echt wel in Afrika geweest.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten