Forever incomplete = Just perfect: De ark van Noah

Of het nu God (of Allah of Boeddha of weet ik wie) was of gewoon evolutie: het resultaat mag er zijn hier. In België was ik daar niet altijd zo zeker van. Ik ben heel wat tegengekomen dat je bezwaarlijk Gods werk of het toppunt van evolutie kan noemen. Niets is echter zwart-wit. Hier wordt eveneens gestolen en er zijn ook hier mensen die er genoegen in schijnen te scheppen het anderen moeilijk te maken. En dan heb ik het nog niet over ergere misdaden gehad die zich hier vooral vertalen in dieren doden en 'poaching'. De tandarts die besloot dat hij een leeuw wilde neerschieten kent ondertussen de halve wereld, maar er zijn er natuurlijk veel meer. Mensen die niet beseffen (of misschien wel en dan is het nog erger) dat er bij het neerschieten van één mannetjesleeuw gemiddeld 23 leeuwen zullen sterven. Mensen die neushoorns of olifanten afslachten voor enkel een hoorn of een slagtand en geloven dat zoiets hen van kanker of de één of andere kwaal kan redden. Als je weet dat heel wat diersoorten binnen dit en 20 jaar waarschijnlijk uitgestorven zullen zijn, dan kan je daar gewoon niet bij. Het idee dat onze kinderen niet meer zullen zien wat ik nu te zien krijg, is gewoon niet te vatten.

Maar dus, de natuur en dieren hier zijn wel degelijk het toppunt van de evolutie (of van de schepping). Elke dag en elke game-drive is, zoals ik al zei, telkens weer anders. Soms zie je het ene dier na het andere en soms zie je zo goed als niets. Geen zekerheid zoals pakweg de Beekse Bergen of de zoo. Langs de andere kant is me nu wel duidelijk dat dieren in gevangenschap zo anders zijn dan dieren in het wild. Logisch, hoe zou je zelf zijn?

Hier is het zo uitgestrekt en weids dat je dus ondanks de vele dieren er soms toch weinig ziet. Vogels en impala, die zie je overal. Ook zebra's, waterbokken en koedoe passeer je wel af en toe. En net als impala kijken die je dan aan alsof ze zich afvragen wat jij hier in godsnaam doet of soms zetten ze het gewoon plots op een lopen. Schijnbaar zonder enige aanleiding.

Buffels zijn dan weer iets zeldzamer, maar soms zie je een enkeling en af en toe een hele troep. Tot hiertoe geven die mij telkens een hele zenuwachtige en ongecoördineerde indruk. Een kudde waarbij niemand langs de buitenkant wil staan en dus is er constant beweging en geduw en stof dat opwaait. Komen niet al te intelligent over die buffels. Olifanten daarentegen zijn misschien wel de meest intelligente dieren van allemaal. Die zie je ook dagelijks wel ergens en hier en daar zie je eveneens vaak de ogen en oren van enkele nijlpaarden nieuwsgierig uit het water komen piepen.

Een krokodil, dat is al moeilijker om te spotten en die zie je iets minder vaak. Als je er één ziet liggen ergens naast de rivier in het hoge gras dan verdwijnt die meestal meteen wanneer je er voorbij rijdt of even stopt om te kijken of een foto te trekken.

Giraffen zijn ook nogal verlegen en krijg je zelden van heel dichtbij te zien. Jammer want ik vind giraffen geweldig. Bavianen en andere aapjes zie je soms met hun hele families zitten of de weg oversteken. Zo schattig al kunnen ze voor een kamp blijkbaar ook een plaag zijn. Tot hiertoe is het kamp hier daarvan gespaard gebleven, al komen ze wel af en toe op bezoek.

En dan zijn er de hyena's. Zij wonen in holen in de grond die ze soms blijkbaar broederlijk delen met wrattenzwijnen. Soms zie je daar dan ook baby hyena's en ik moet zeggen: die zijn bijzonder onhandig en daardoor super schattig. Ze zijn zwart en donzig en lijken wel puppy's. Ze springen op en over mama hyena, bijten in haar oren, vallen terwijl ze lopen en struikelen terwijl ze over mama klimmen. Wilde honden zijn blijkbaar heel zeldzaam, maar in dit deel (van Afrika of Botswanazie je ze wel geregeld. Meestal in groep en zij lijken het prima te vinden wanneer je hen volgt terwijl ze op jacht zijn. Het lijkt alsof ze niet eens merken dat je er ook bent.

Verder zijn er de luipaarden en ook daar had ik al het geluk om een mama luipaard met haar baby'tje te zien. Eveneens super geweldig schattig! Een mannelijk exemplaar staat nog op mijn lijstje.

Leeuwen hebben zich lang verborgen gehouden en volgens sommigen zijn ze saai. Meestal liggen ze te slapen en bewegen ze amper. Ook daar was het geluk aan mijn kant, want wat ik van leeuwen gezien heb, was alles behalve saai vond ik. Ik zag een prachtige mannetjesleeuw die af en toe geeuwde of brulde alsof zijn leven ervan af hing. De andere leeuw die ik zag is een pak ouder en ziet er heel wat minder gezond uit. Ik denk ook dat hij blind is of alleszins niet zo goed meer ziet. Zijn achterpoot bloedde en hij lijkt minder goed te kunnen ademen. Het heeft iets triestigs om zo een majestueus dier zo afgetakeld te zien. En te weten dat hij er mogelijks niet lang meer zal zijn. Want hier geldt de wet van de sterkste.