Eerste keren...

Ik ga thuis veel eerste keren missen. Lola's eerste echte woordjes (buiten mama, papa en 'meh' = melk). Bo's eerste keer naar de 'grote school'. De eerste keer dat Fil en Senna niet meer samen in de klas zullen zitten. Mijn zus die misschien voor de klas zal staan voor de eerste keer. Ja, ik ga heel wat missen.

Maar eerlijk is eerlijk. Ik ga ook zoveel dingen niet missen. Werken, dagelijkse sleur, koude, grijze regendagen en kapotte sifons om maar enkele dingen te noemen. 

En ik ga zelf zoveel eerste keren ervaren. Hoog in de lucht een blogbericht schrijven bijvoorbeeld. A first! Mijn eerste stap op Afrikaanse bodem (ik tel Egypte en Tunesië even niet mee) een feit. Ik at voor het eerst een pizza op bed in een hotelkamer terwijl ik buiten in de schemer nog net het silhouet van enkele antilopen en een struisvogel kon ontwaren. De eerste Afrikaanse winternacht overleefde ik met twee warmwaterkruiken onder de dekens. Ik at voor het eerste een vliegtuigmaaltijd die me echt smaakte. En ik werd welkom geheten door een gezellige stewardess die mijn trui (een simpele fleece) prachtig vond maar vooral zelf maatje 50 ofzo had. Nooit eerder gezien! Ik kreeg ook mijn eerste visitekaartje voor als ik in de problemen zou raken van een complete vreemde waar ik mee aan de praat raakte op het vliegtuig. En ik werd voor de eerste keer opgewacht op een vlieghaven door iemand met een blad waar mijn naam op stond. 

En dat was nog maar het begin. De eerste 'onderweg-dagen'.

Maar eerlijk is eerlijk, ik kreeg ook reeds mijn eerste kleine teleurstelling te verwerken toen ik in Maun aankwam. Ik zou pas de dag nadien vertrekken richting Machaba Camp en ik werd in een backpackershostel gedropt nadat ik in de supermarkt wat eten was gaan inslagen. Er was daar namelijk geen restaurant ofzo noch een keuken waar je zelf kon koken. Ook geen internet of mooi uitzicht met een hangmat ofzo. Gewoon een kamertje. 

Dus die avond zat ik in dat klein kamertje aan een klein bureautje voor een kleine spiegel en at ik brood, komkommer en tomaat. In het donker trouwens want de electriciteit was uitgevallen. Ik ging vroeg slapen omdat er toch niet zo heel veel anders te doen was en in het midden van de nacht werd ik plots wakker omdat de grote ventilator aan het plafond begon te draaien en het licht aan sprong. 's Morgens was het mijn verjaardag. Ik had een extra muffin gekocht als verjaardagstaartje en het kaarsje verzon ik er zelf bij. Dat werd dus mijn ontbijt. Nadien stond ik, zoals afgesproken, om 9u te wachten op de auto die me zou komen oppikken. Ik leerde toen wat 'african time' betekent. 

Drie uur later zat ik in de jeep richting Machaba Camp en zag ik huisjes waar de muren gebouwd waren van cola blikjes en flesjes, koeien en ezels die eten zochten tussen het vuilnis en achteloos de straat op wandelden en mensen die zwaaiden naar ons. Het werd alleen maar beter, want toen we het laatste dorpje achter ons lieten en de bush in reden zag ik zebra's, giraffen, olifanten, een arend, impala's en nijlpaarden. En dat was enkel de rit naar het camp! Zoveel eerste keren.

Aangekomen bleek dat de familie waarbij ik zou gaan helpen met de kindjes er nog niet waren en dus kreeg ik een luxe tent zodat ik niet alleen in Little Machaba moest slapen. Je hoort me niet klagen! Na een zalige douche (in het donker de avond voordien zag ik dat niet zo zitten) wandel ik door de tent terwijl ik mijn haren droog en wat zie ik buiten? Twee nijlpaarden die een badje pakken net voor mijn tent. Ongelofelijk. And a first for sure! 

Wat later wandel ik door het kamp en aan de bar en de eetplaats is er zicht op de river Kwai en zie ik olifanten en nog meer nijlpaarden. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Wat ik wil drinken tijdens de game drive? Euhm? Zeg maar iets, alles is er. 

Dus even later zit ik in een open jeep met een glas wijn (dat ik probeer recht te houden al rijdend door de bush) en verbaas ik mij over zoveel dieren. Apen, olifanten, een giraf die gaat drinken en daarvoor zijn poten mijlenver uit elkaar moet zetten. Nog nooit gezien...

En alsof dat nog niet genoeg is, mag ik 's avonds mee aanschuiven aan de gastentafel en krijg ik een geweldige driegangenmaaltijd geserveerd met bijpassende wijn. 

Na nog wat babbelen hier en daar krijg ik een warmwaterkruik mee naar bed en escorteert iemand me naar mijn tent. Ik vond dat wat overbodig (zover was mijn tent niet), maar toen er 30 sec later een enorme olifant de ingang van mijn tent blokkeerde was ik toch blij dat ik daar niet alleen stond met mijn petzl. 

Mijn verjaardag die begon met een cupcake en een ingebeeld kaarsje in een kamertje met stroompanne eindigde met versgemaakte apple crumble en een donzen bed in een luxe tent met op de achtergrond de geluiden van de bush. 

Eerlijk is eerlijk, al die eerste keren: ik had de beste verjaardag ooit!