Collect moments, not things...

Doorgaans leef ik eigenlijk betrekkelijk 'zuinig'. Ik heb een stokoude gsm waarmee je enkel kan bellen en sms-en (dat laatste gaat steeds moeilijker want de toetsen blijven hangen waardoor mijn berichtjes nog onduidelijker zijn dan normaal) waar zelfs nog een berichtje van 2006 op staat. Ik gebruik de afgedankte computer van een vriend sinds de mijne het begaf. Mijn tv is nog steeds een oud en breed (in alle richtingen, behalve de richting waarvoor je veel betaalt) exemplaar dat opnieuw een afdankertje van een vriend geweest is. Ik heb geen auto (en de auto die ik had, was nu ook niet bepaald een duur hebbeding), geen droogkast, geen afwasmachine, geen tablet of netbook, geen oven, geen dampkap of kookeiland, zelfs geen keukenrobot. Ik ben met andere woorden niet zo gehecht aan materiële dingen...

Er zijn maar enkele uitzonderingen op die regel. Kleren en schoenen! Maar eerlijk waar, ook daar hou ik het doorgaans 'schappelijk'. Mijn hekel aan winkelen en dan vooral aan kleren passen en mijn onvermogen om te kiezen helpt me hier dan weer! Hoewel dat laatste er af en toe ook voor zorgt dat ik niet kies en gewoon alles neem... Ik gun mezelf af en toe simpelweg de vreugde om er eens stevig over te gaan!

Ondanks mijn niet al te kwistige levensstijl ben ik ook weer geen held in sparen. Ik heb geen kaas gegeten van boekhouding en mijn kennis van economie stopt bij de betekenis van het woord. Ik heb dus ongetwijfeld al ettelijke euro's aan mijn neus voorbij zien gaan. Wat bijgevolg vast staat is dat ik nooit rijk zal worden. Tenzij ik er ooit in slaag om een rijke man (of een boekhouder?) te strikken...

En soms zijn er gewoon ook dagen waarop ik geld 'moet' uitgeven... Na een kleine shopdrang gisteren net voor sluitingstijd heb ik vandaag iets heel erg 'not me' gedaan. Ik heb iets gekocht waarvan ik eigenlijk al heel lang zeg dat ik het niet nodig heb. Een hebbeding. Een gadget. Ik heb wel een regel toegepast waarvan ik oprecht vind dat hij hout snijdt. Als je iets echt wil, wacht dan minstens een maand. Wil je het dan nog steeds, dan mag je het kopen. Ik heb zelfs langer gewacht. En ik wilde het stiekem nog steeds. De regel ging dus op, al weet ik ook dat ik het nog steeds niet echt nodig heb. En alle cliché's en drogredenen of uitvluchten die ik mezelf verteld heb, ga ik u besparen (voor wie ze toch wil horen, ik heb er minstens tien!). Ik hou het bij een combinatie van zin 2 en de eerste zin van deze alinea. Binnenkort ben ik bijgevolg de trotse eigenaar van een materieel iets dat ik absoluut niet nodig heb... Maar wie weet hoeveel geweldige momenten ik daarmee ga kunnen meemaken én vastleggen!