Winkels met alle kleuren M&M's en psychedelische rock...

Eén week na een rustige en deugddoende vakantie en we zitten opnieuw in de routine en stress van het dagdagelijkse leven. Een ontploft huis, de afwas van een volledige week (viel nog mee, want ik heb zelden thuis gegeten), een volle wasmand, rekeningen die betaald moesten worden en ga zo maar door... Waar was de tijd naartoe gegaan die ik vanaf januari extra zou hebben?
Mijn contract op het CGG zou vanaf januari halveren en bijgevolg val ik terug op een halftijdse. Maar in de praktijk blijkt dat er toch anders uit te zien... Tot hiertoe kan ik zelfs stellen dat er geen enkel verschil is. Een drukke agenda, opnieuw schrijven van verslagen en voorbereidingen voor de opleiding en cliënten die dringend een afspraak willen na de kerstvakantie, zowel in Antwerpen als in Mechelen.

Op werkvlak was het met andere woorden gewoon zoals het altijd geweest was. Druk. Ik was echter niet zoals ik altijd geweest was... Of misschien wel, het is maar hoe je het bekijkt. Ik ging naar de naailes en werkte vrolijk mijn pyjamabroek af, zelfs al had ik thuis deadlines en nog werk liggen voor diezelfde avond. En ten gevolge van een lastige opleidingsdag ben ik de volgende avond in een bruin café in Gent beland, waar ik naar psychedelische rock ging kijken of beter luisteren. Hoewel, luisteren... Mijn compagnon had me voorzien van oordopjes, maar ik ben nog steeds niet zo happig op 'iets in mijn oren' en dus bleven de oordopjes veilig in mijn broekzak. 'In case of emergency...' Wat later wandelden we moe en half doof (ik toch) richting station. Ik met een brede glimlach want het mag dan niet mijn favoriete muziekstijl zijn, ik had er wel van genoten. Van de mensen die ik niet kende, maar die me allemaal een kus kwamen geven, van de wijn, van de afleiding na een moeilijke dag, van de heel eigen manier waarop iedereen op ging in de muziek, van het fijne gezelschap en ja zelfs van de muziek op zich...

En gisteren stond er een toneelstuk op de planning (ja soms heb ik die ook). 'Het liefst van al wil ik toch een vogel zijn.' Een vriendin van mij schreef de tekst en dus was ik benieuwd. Ik heb al het één en ander van haar gelezen en doorgaans doet ze dat niet slecht. Maar ik had niet verwacht dat ik het zo geweldig zou vinden. Op maat van kinderen en toch ook super voor de iets grotere kinderen onder ons. Want dat bedacht ik me nadien... Waarom hebben wij niet meer kind in ons behouden? Waarom besloten wij op een bepaald moment dat het leven veel ingewikkelder moest worden en dat wij maar eens eindelijk 'volwassen' moesten gaan zijn?

Ik vroeg een cliëntje van mij gisteren waarom hij zo graag in Amerika wilde gaan wonen. Het antwoord luidde: 'Omdat ze daar winkels hebben met alle kleuren M&M's, zelfs gouden!' En zijn blik daarbij leek wel te zeggen: 'Toch logisch? Volwassenen kunnen toch vreemde vragen stellen.'. Hoewel, in zijn hoofd zou dat dan worden 'Spychologen met hun rare vragen!'
En dus ben ik vanmorgen bewust in mijn nieuwe zelfgemaakte pyjamabroek naar de bakker gewandeld en at ik M&M's tijdens het ontbijt, gewoon omdat ik daar zin in had.