maandag 11 maart 2013

Game over!

We zijn ondertussen twee weken verder. Gek, want de tijd gaat snel en traag tegelijk. Het sneeuwt buiten en ook in mijn hoofd is er sprake van winterse neerslag. Ik ben enkele weken thuis en breng mijn dagen grotendeels door in gevecht met mezelf. Het is lastig met andere woorden.

Ik heb zo lang zo'n hoge lat voor mezelf gelegd en ik ben zo lang blijven doen wat mijn omgeving en de 'moet-maatschappij' van mij verwachtte, dat het nu echt zoeken is. Want wat ik wil zelf? Waar heb ik zin in? Wat wil ik doen? Geen idee... En dus staat alles op losse schroeven. Waarom ben ik destijds psychologie gaan studeren? Wil ik wel therapeut zijn? Waarom ben ik nog steeds alleen? En wil ik ooit kinderen of niet? Is dit het leven dat ik wil leiden of volg ik gewoon de verwachtingen?

En terwijl ik me buig over deze en andere diepe levensvragen, ben ik tot weinig anders in staat merk ik. Mijn energiepeil is lager dan ik het ooit geweten heb. En dus moet ik op doktersadvies doen waar ik echt zin in heb of wat me energie kan geven. En net daar wringt het schoentje natuurlijk. Want ik weet niet wat dat is. Ik moet van mezelf nog steeds zoveel... Mijn tijd niet verdoen, maar zinvol bezig zijn! 'Nu heb ik eens tijd...' En in mijn hoofd zitten dan allerlei mogelijke invullingen van 'zinvol bezig zijn'. Ik slaag er echter niet in die lang vol te houden en dus eindig ik telkens weer in de zetel, voor de computer of in de hangmat... Mijn nieuwe iphone heeft ondertussen steeds minder geheimen voor mij en ik ben een meester geworden in 'tijd verdoen'. Eindeloze spelletjes op de iphone, lang opgenomen programma's en films bekijken via de digibox, nieuwe apps zoeken en downloaden en foto's trekken met al die verschillende apps. Mocht ik het mezelf nu eens toestaan, misschien kwamen we dan een beetje verder... Tot nu toe wordt ik er meestal nog steeds heel lastig van. Gelukkig zijn er af en toe nog mooie gevolgen van dat 'zinloze tijdverdrijf'!

 
Senna
 
Fil

2 opmerkingen:

  1. hey Sofie, dit is heel herkenbaar. Je bent zeker niet alleen, en nee, uiteraard weet niemand hoe ze daarover moeten praten en worden ze dat na een tijdje ook beu (althans dat gevoel krijg je soms). Of dan zitten ze in een andere levensfase. Of moeten ze nog door die periode heen. Of gaan ze er mss nooit wel doorheen. Maar één ding is zeker, als we er doorheen gaan dan is het nooit voor eeuwig.En dat geeft mij persoonlijk toch altijd een vertrouwen dat het allemaal wel goed komt.
    En eigenlijk vind ik hoe jij in je leven staat enorm belangrijk, niet alleen voor jezelf maar ook voor anderen. Er zijn mensen die mensen als jou nodig hebben om de dingen anders te bekijken, om ze mee over de schreef te krijgen, om ze te activeren, om ze te engageren, om even bij de dingen stil te staan.
    En ja, ook mensen als jij moeten soms ne keer in de zetel zitten 'nieksen' want dat moment hebde toch nodig om die andere zinvolle momenten echt zinvol te maken :)
    Ik vind het de max om te weten dat er u nog allerlei spannende avonturen te wachten staan :)
    Btw foto's trekken met apps, is trouwens wat ik soms doe op mijn werk; mss moet je maar eens horen om vrijwilliger te worden bij ons? :) We need people like you! hehe

    Ik heb anders wel nog enkele ideetjes die je mss kunnen bekoren:
    -leren lemen of permaculturen bij http://voedselbos.be/
    -communiceer eens met een paard :) http://www.terra-natura.nl/http/content/cursussen_cats/record.php?ID=3
    - hippe hollanders en sjamanen: http://eigentijdsfestival.nl/
    - ga eens naar formentera: http://www.youtube.com/watch?v=R1wf22OSZUs

    Goe bezig Sofie, ge zijt de max.
    M.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ps: formentera zou ideaal zijn voor uw nr8 in de lijst: Trek er eens alleen op uit

    BeantwoordenVerwijderen